TEKRARSIZ
Kaybedebilir, kazanabiliriz. İnsan da kalabiliriz. İnsanlıktan da çıkabiliriz. Bir sokak ışığı vururken, Ağlayabiliriz de gülebiliriz de… Ölüme gidebilir, tekrar dönebiliriz. Yarınımız muamma iken umut edebiliriz. Nereye gittiğini bilmediğimiz bir arabada Her türlü hayali kurabiliriz. Mümkün yeryüzünde. Her türlü hissi yaşayabiliriz. Ama tekrarını asla.
DÜŞ/MEK
SEVMELER, SAHİPLENMELER, İSTEMELER
Neden sevenler kavuşamaz derler?Neden “Allah der ki: Kimi benden daha çok seversen onu senden alırım der”. Derler?Neden acı en çok sevmekten çıkar?Neden sevmek bu kadar acıtır?Halbuki sevmek o kadar masumken?Cevaplarını vereyim:Hepimizin de bildiği ve dediği cümledir aslında merak ettiğimiz çoğu soruların cevabı: “Her şeyin azı yarar çoğu zarardır” çok sevmek taparcasına sevmeye girer halbuki tapmak […]
HÜZÜN
Yalnız bir kadındı o, düşüncelerinin kırıkları her yalnız kalışında birer birer ruhuna batardı. Güzeldi. Gece rengindeki saçlarına inat her bir tebessümün de etrafındakilere gün doğumunu yaşatırdı. Babası gibi olmak istemediğini söylerdi hep. Bunun korkusuyla aylar hatta yıllar geçirirdi. Kendisini hiç bir yere ait hissetmez ve kendini sürekli bir arayış içinde bulurdu. İnsanlara kendini sevdirebilmek için […]
GRİ
KADIN OLMAK
Kadın olmak yasaklandı. İstediği gibi giyinemez ki kadın.. Giydikleri onu ya yobaz yapar ya fahişe. Özgürce dışarı çıkamaz ki kadın. Geceleri sokaklarda yürüyemez, yıldızları izleyemez tek başına. Bir koruyucusu olmalı yanında. Sevgilisi, babası, abisi hatta küçük erkek kardeşi… Bir erkek olmalı. Çünkü kadın aciz, güçsüz değil mi? Tecavüz edilip öldürülse bile suçlu bulunur kadın. Giydikleri, […]
DÜNYA
GÖKYÜZÜ
Balkonu olmayan küçük bir dairede büyüdüm. Pencereden baktığımda gökyüzünü göremezdim. Dördüncü katta olmamıza rağmen -karşı bina bize o kadar yakındı ki neredeyse komşularla ellerimiz kavuşurdu- karşı apartman bizimkinden daha yüksekti ve gökyüzüne çıkan her yol kapalıydı. Sadece gökyüzüne değil, caddelere, sokaklara, arabalara, kuşlara, bütün manzaralara… Apartmandaki her dairenin iki balkonu vardı aslında. Kader mi diyeyim […]
HÜZNÜN BULUTLARI
Kendimi ifade edemediğim içimde sözcükler ile kavgadayım sanki sözcükler tükendi de içimde yanan alevi anlayamıyorum sözcüklere sataşıyorum. Hüznün bulutları şehre çöktü. Mesala kimse artık eskisi gibi değil her koşulda gülen o yüzler gülmüyor. Şehir bitap halde bulutlar şehri karanlığa gömdü şehrin insanları umutsuz şehrin insanları beyhude bir halde umut aramakta. Gitmek istiyor şehirden anlamıyorum nasıl […]
ŞİİR ENKAZDAN DOĞAR
Dostlarım eğer iyi insanlar olsaydık şayet şiir okur muyduk? Yalnız ve yahut zehir zemberek gecelerimiz olmasaydı yine de şiir okur muyduk ? Aşık olmasaydık, sevdiğimize kavuşsaydık ve hiç yaşlanmayacak ya da ölmeyecekmişçesine yaşasaydık? Yine de şiir okur muyduk sorarım dostlarım? Monaroza siyah güller ak güller. Bu mısraları aşık olmayan anlar mı? Ya da ılık […]