Kendimi ifade edemediğim içimde sözcükler ile kavgadayım sanki sözcükler tükendi de içimde yanan alevi anlayamıyorum sözcüklere sataşıyorum.
Hüznün bulutları şehre çöktü.
Mesala kimse artık eskisi gibi değil her koşulda gülen o yüzler gülmüyor.
Şehir bitap halde bulutlar şehri karanlığa gömdü şehrin insanları umutsuz şehrin insanları beyhude bir halde umut aramakta.
Gitmek istiyor şehirden anlamıyorum nasıl gidilir.
İnsan nasıl gidebiliyor, hiç bilmiyorum.
Ben hiç gitmedim.
Hep bekledim, hep bir yolu vardı benim için düzeltmenin.
Metreler öteden bile görülen sahte bahaneler üretemezdim ya da susup hiçbir şey olmamış gibi terk edemezdim kimseyi.
Hep bekledim, hep bir yolu vardı benim için düzeltmenin.
Öleceğini bile bile dibine kadar yaşamayı seçmekti benimki.
İyileştirmeye giderdim, sakinleştirmeye giderdim. Ama bırakıp gidemezdim hiç.
Huyum değildi.