YAŞARIM
Henüz çıkmıştım altından yüzbin yıldır üzerimde dönüşmüş enkazın. İçimin taş kesen yerlerini henüz sulamıştım Belki de çiçek açar diye Zihnimin kabaran damarlarında ki o pisliği yeni akıtmıştım, belki de geleceği düşlerim diye Belki de yarını planlayabilirim diye Yaşarım diye. Sen geldin diye bana gelen yollarını saçlarımla süpürdüm. Dişlerimle kopardım tenine dokunmaya cüret edecek dikenleri […]
DELİLİK YOKSA NEDİR?
Hayat, gizliden gizliye, küçük yudumlarla, çatlaklarla canımı acıtıyor. Az önce başım döndü; sendelemeye yol açan türden bir baş dönmesi değil, beyindeki cansız bir boşluğa benzeyen ve bu boşluğun içgüdüsel olarak farkına vardığım bir baş dönmesiydi bu. Çok yalnızım, kalabalıklar tarafından kuşatılmışım. Yazmayalı aylar oldu. O zamandan beri zihinsel bir uyku halindeyim, bir başkasının hayatını yaşıyorum. […]
Savaşın Ortasında Çocuklar
Savaşın ortasında çocuklar yaşamak yerine ölüme sarılıyorlar.Zalimlerin olduğu yerde toprağa her zaman kan düşer.Acılar,çocukların kalbinde kandillenir.Çocukların gülmediği ve yaşamadığı bütün coğrafyalar güneşi doğurmaz. Savaşın ortasında çocuklar ,yaşamın ve ölümün gözyaşlarını doğurur.Zalimlerin olduğu yerde toprağa her zaman kan düşer.Elimi,kalbimi ve gövdemi kestiler.Yaşamak, bütün coğrafyalarda yaşamakÇocuklar zalimlerin kirli yüzlerini saklayamıyor.Siz bize uçurtmalardan bahsediyorsunuz.Silahlardan kaçmak ödevimiz oldu.Bütün yeryüzünün […]
PAYİZ
Geriye silinmeyecek anılar kaldı.Acı dolu yalnızlık bir daha hiç yağmurdan ıslanmamış kentlere benzer.Payiz geldi yüreğimizin en depremli yerine kondu.Unutmaya alıştırıyorsunuz. Biz ağır gelen acılara sizler gülüyorsunuz.Payiz geldi.Yapraklar dökülüyor.Her insan ölmeden önce yapraklarını döker.Geriye gece mehtabında şen kahkahaları kalır.Payiz geldi ne çoktur acıların aynalara bakması. Yalnız kaldın mı şehri baştan başa gezersin.Günlerdir çürümeye yüz tutmuş cesedimle […]
SILADAN HEJA’YA
Direnir kozalaklar zemheriye Ulurlar yankılar gökyüzünde Mahkûmu olur daneler kara Yollar büsbütün kavuşmaya kapalı Ay duvak takmış geceye Allı pullu saçlarının yerine Hangi mevsimdedir ellerin Gözün hangi dergâhın El ayak değmemiş sütununa takıldı Ellerimde arda kalan Kokulu resimler, mektuplar Yıllara cellat tek ak saçın Gömülmüşüm, uyuyakalmışım Yitip giden mazine Heja
YAZGI
Hicran yelleri esiyor kalbimdeki matemde, Geçmiyor zaman bu dört duvarla sarılı meskende, Geçmişin bekçisiyim mantığım beni ters etse de, Üstelik hala bekleyişteyim bir ağacın gölgesinde. Sancılarla çevriliyken ruhum hislerimin hapsindeyim. Ne kadar kaçsam da terk etmiyor içimdeki eksiklerim, Birkaç dizede gökteki yıldızlarla buluşur gözlerim, O an geldiğinde namlu göğsümde, elimde karanfilim Bir gün […]
MÜNFERİT
Onların da özleyenleri vardı, bekleyenleri bir köşede Yorgun düştüklerinde aradıkları ve birkaç kelamı Benim sevgim bir çığ gibi ciğerime düştü yaktı Hayallerim hep topraktan sızıp yer altına karıştı Çocukluk heveslerim boyumu geçti, dağı aştı İnsan sadece yalnızlığında çok sorgular yanardı Bilmem ki kaç yılın etkisi birikip dilimden taştı Geceye karıştı sözcüklerim gölgesi aklımda kaldı […]
ELVEDA
Ölüm var biliyorum, öldürenlerde biliyor mudur?Kaskatı hücrelerim ile sarmaşık olmuştum göğsüne.Senden kalan sihâmlar var kirpiklerimdeSöyle bana şimdi nasıl hatırlanır dîde’yi görenlerBilirdi yaşadığımı pervane olanlarBilirdi ateş başında yaşanlar beni..Bir sen bilmedin..İçimdeki öksürük ile başa çıkamamıştım,Annem ilkildiğinde.Araf sana cennet mi vaat etti.Uzandığım papatyalara bakmaya utanırkenGülüşlerinin aynalara doluşması hangi tezatın çırpınışıydı.Kulaklarım git gide sesini ezberlerken.Buğulu bir gözyaşı ediyordu […]
SENİ KALBİME NAKIŞLADIM
Tutup senin kendini öldürmeni mi izleyeceğim?Korkarsan yaşam seni daha çok yaralar.Seninle ay ışığında ölümü erteliyorum.Paylaşılmayan sevda bencilcedir.Bazı ayrılıklar olacak.Yüreğimizi kör eden bizi yollara düşüren.Ey ! ay ışığım tut beni gidelim.Beraber olmazsak çürüyeceğiz.Korkarsan yaşam seni daha çok yaralar.Ey! gecemin ronisi bazı kavuşmalar olacak.Yarın gece yarısına kadar kalbimizin kıyameti kopacak.Tut beni , yoksa devrileceğiz.Sana benzeyen ay ışığı […]
EVE GİDEMEDİĞİM ZAMANLAR ANNESİZ ÇOCUKLARA BENZERİM
Eve gidemediğim zamanlar dut ağacının altında kimliği belirsiz bir ölümü düşünürüm.Artık kötü şeyler duymak istemiyorum.İnsan en çok ne eksikse onu içinde büyütür.Kendimizi en çok kendimizden saklıyoruz.Eve gidemediğim zamanlar yüzüm solmuş ayva ağaçları gibi.Artık kötü şeyler duymak istemiyorum.İnsan ,gidemediği yerlerin özlem çiçeği olarak balkonlara açar.Biz de tabiatta onu koklarız.Bize bir şeyler oldu.Eve gelenler eksildi.Duvardan sırayla indiriyoruz […]