MÜNFERİT

Onların da özleyenleri vardı, bekleyenleri bir köşede

Yorgun düştüklerinde aradıkları ve birkaç kelamı

Benim sevgim bir çığ gibi ciğerime düştü yaktı

Hayallerim hep topraktan sızıp yer altına karıştı

Çocukluk heveslerim boyumu geçti, dağı aştı

İnsan sadece yalnızlığında çok sorgular yanardı

Bilmem ki kaç yılın etkisi birikip dilimden taştı

Geceye karıştı sözcüklerim gölgesi aklımda kaldı

Sıkıntılar sırtıma yüktü, zincirlerimi koparıp attım

Her güzel bakışı yepyeni bir olasılık saydım

Sırtımı yasladım duvara, küstüm bu yalancı bahara

Kışın etkisi geçti de soğuğu kalbime saplandı