Geriye silinmeyecek anılar kaldı.
Acı dolu yalnızlık bir daha hiç yağmurdan ıslanmamış kentlere benzer.
Payiz geldi yüreğimizin en depremli yerine kondu.
Unutmaya alıştırıyorsunuz.
Biz ağır gelen acılara sizler gülüyorsunuz.
Payiz geldi.
Yapraklar dökülüyor.
Her insan ölmeden önce yapraklarını döker.
Geriye gece mehtabında şen kahkahaları kalır.
Payiz geldi ne çoktur acıların aynalara bakması.
Yalnız kaldın mı şehri baştan başa gezersin.
Günlerdir çürümeye yüz tutmuş cesedimle baş başayım.
Payiz geldi bunu sana anlatmalıyım.
Hepimiz kendimizi gerçekleştiremediğimiz yerden yaralıyız.
Unutmaya alıştırılıyoruz.
Kapıdan sesler eksildi.
Aynalar yüzümüzü unuttu.
Her şey döngüsel bir ritmle ilerliyor
Acı dolu yalnızlık bir daha hiç yağmurdan ıslanmamış kentlere benzer.