YAŞARIM

Henüz çıkmıştım altından yüzbin yıldır üzerimde dönüşmüş enkazın.

İçimin taş kesen yerlerini henüz sulamıştım

Belki de çiçek açar diye

Zihnimin kabaran damarlarında ki o pisliği yeni akıtmıştım, belki de geleceği düşlerim diye

Belki de yarını planlayabilirim diye

Yaşarım diye.

Sen geldin diye bana gelen yollarını saçlarımla süpürdüm.

Dişlerimle kopardım tenine dokunmaya cüret edecek dikenleri

Gözyaşlarımla yıkadım ruhuma cüzzam gibi değen kiri

Üfleyerek dağıttım içimde ki karanlığı

Sen yerini yadırgama, gitme diye.