Kördüğümlerle dolu bir hayat nereden bakarsan bak tutarsızlık .Üstünden saatler ,günler ,aylar geçiyor zemheri bir yanlızlık … Kalbimi terk etmeyen bir üzüntü …Girdiğim her yol
Savaşın ortasında çocuklar yaşamak yerine ölüme sarılıyorlar.Zalimlerin olduğu yerde toprağa her zaman kan düşer.Acılar,çocukların kalbinde kandillenir.Çocukların gülmediği ve yaşamadığı bütün coğrafyalar güneşi doğurmaz. Savaşın ortasında
Baba ne demekti ?Baba dünyada ki tek sığınak!Yüzüme sanki bir sille çaktı hayat kendine gel…Babamı o gün hastanede saatlerce beklerken hayatım, çocukluğum yaşadığım yaşamadığım her
Nereden tutarsan tut hani elinde kalır ya herhangi bir çıkış yolu yoktur .Debelenir durursun debelendikçe daha da derine batarsın .Bazı durumlar hep yarım kalmış veyahut
İslam dininde belli bir (güne,aya,haftaya) inançlar vardır ki rehber olarak belirlenen kitapta, çoğu yer almamaktadır.Yaşadığımız toprakların geçmişine baktığımızda, seksenli senelerde kandil diye adlandırılan ve topluma
Geriye silinmeyecek anılar kaldı.Acı dolu yalnızlık bir daha hiç yağmurdan ıslanmamış kentlere benzer.Payiz geldi yüreğimizin en depremli yerine kondu.Unutmaya alıştırıyorsunuz. Biz ağır gelen acılara sizler
İnsanlar artık birbirlerine hiç değer vermiyor değil mi? O partili, şu ırklı, bu tipli ve en zalimi olan zengin fakir diye ayrılmışlar. Hadi milleti halkı
“Bazı şeyleri unutamıyor işte insan… Neboğazında düğümlenen sözcükleri, nevedalaşamadan ayrıldığın insanları, ne şimdikiaklim olsaydı dediğin geçmişini ve ne dedüşündükçe “ben bunu nasıl yapmışım “dediğin içini
Direnir kozalaklar zemheriye Ulurlar yankılar gökyüzünde Mahkûmu olur daneler kara Yollar büsbütün kavuşmaya kapalı Ay duvak takmış geceye Allı pullu saçlarının yerine Hangi mevsimdedir ellerin
UzunBirYolBitmek bilmeyen,Yol boyunca kafamdan geçen cümleler, düşüncelere yetişemiyorum.Bir şeyler yetişmeye çalışıyor ama yetişemiyorum.Hani tam vardım dersin ya varamazsın, tam oldu dersin son anda iptal olur
