UNUTMA UNUTTURMA

“Bazı şeyleri unutamıyor işte insan… Neboğazında düğümlenen sözcükleri, nevedalaşamadan ayrıldığın insanları, ne şimdikiaklim olsaydı dediğin geçmişini ve ne dedüşündükçe “ben bunu nasıl yapmışım “dediğin içini kavuran pişmanlıklarını. Hayatbazen doğru kararlar için anlık fırsatlar sunuyor,bazen de atamadığın her adim için sonu gelmezpişmanlıklar… Ve şu zamanda ne kadar uzunsürerse bir iyilik hali, bende bir o kadar iyiyimişte. Dallardaki meyveleri, yoldaki bir kaçpapatyayı görmese gözüm, inan haberim bileolmaz yazdan ve bahardan. Yalan değil, çoğuzaman keyif almıyorum bu hayattan. Bir kaçdefa, kaçıp gitmek de istemedim değil aslında.Ama yeni başlangıçları ve o bilindik sonlarıkaldırmaz artık diye yüreğim, vazgeçtim. Seninanlayacağın, bazı şeyler için fazlasıyla yorgunve üşengecim. Ama gözlerim ne zaman huzurçekse ve bir bardak çayı içim, atıyorum kendimiyalnızlıklar diyarına. Katlanılması zor boşmuhabbetlerden, samimiyetini yitirmişyüzlerden daha iyi geliyor bana, bu suskunluk,bu yalnızlık. İçimde tarifsiz bir ağırlık var. İsteradına tükenmişlik de, ister karamsarlık. İsteryorgunluk de, ister huzursuzluk. Bu aralarböyleyim iste…