YANILGI VE YENİLGİLER

Arayış içindeyim arıyorum ne aradığımı ya da ne bulacağımı kestirmeden arıyorum… Bu arayış ne zaman başladı? Ya da ne zaman son bulur? – Bilmiyorum gecenin zifiri karanlığında kaybolup gidiyorum… İnsanlarda yalandan gülümsemeler… Ey Derviş nerede yanıldım? -Herkesi kendin gibi sandın. Orada yanıldın. Çabalayınca olur mu sandın bazı şeyler olmaz. Çünkü bazıları senden önce koşmuştur. Feleğin […]

MARTİLYA İLE KONUŞMALAR

Gelgitlerdeyim kafamın içinde karıncalar gibi yuva kurmuş zemheri düşünceler.Hemen ardından  zemheri düşler. Sen geldin kış ayında zemheri bir sonbahar yapraklar döküldü kafamın içindeki karınca yuvaları çoğaldı. Ben yaralı bir Ceylan’ım kıyma bana Martilya  …Kıyarlar mı hiç kanadı kırılmış Ceylan’a.Ne olur kafamdaki düşünceleri yık ne olur.Martilya beni öyle düşlerimle mahzun bırakıp gitmezsin dimi?Martilya eğer gideceksen gelme yazık […]

DENİZİN MAVİLİĞİNDE KAYBETTİKLERİM.

Gökyüzünü anlatsanız diyorum  biraz bana.Denizin maviliği de utanır mı  gökyüzü?anlatsanız  hangisi daha mavi…Denizin derinliği yüreğimden daha mı derin. İçimdeki fırtınadan haberdar mı denizin dalgaları. Salsam sahile kederimi gökyüzünün denizin maviliğinde denk gelir mi ikisi arasında bana bir avuç mutluluk. Benim acılarım hafif sıyrıklı acılar değil ki denizdeki tuzlu su yarabandı olur mu?Denizin dalgaları aldı umutlarımı […]

HÜZNÜN ÜŞÜMESİ

Bir yaz günü başladı benim üşümem.İçimde öyle bir fırtına koptu ki yaz gününde üşüdüm. Kalabalıklar içinde kimsesiz kaldım oracıkta.Sesiz sesiz yardım edin çığlıkları attım“duyan var mı” diye haykırdım sesimi duyan olmadı. Uzun taşlı aynı zamanda yokuşlu zemheri bir karanlık yürüyorum yolu yol kalabalık insanlar var hepsi bir maske yüzünde inançları var her şey yolundaymış gibi […]

KENTİN HÜZÜNLÜ YÜREKLERİ

KENTİN HÜZÜNLÜ YÜREKLERİ  Yoruldum, yorgunluğumu  hangi kelimeyle anlatabilirim  bilemiyorum. Sahi anlatsam anlayan biri çıkar mı sizin o ulaşılmaz kalpleriniz de olsa koşa koşa   koşardım, çok yara, darbe aldım. Çok düştüm, çok acıttılar o da yetmedi  oturup kendi yaramı  kendim sarmak zorundaydım. Ne etrafımda bir omuz ne de uzatılmış bir el acılarımı  da kendim çektim, […]

BECEREMEDİM HAYATI YAŞAMAYI YENİLDİM

Beceremedim, yenildim sığamadım ne hayata ne hayatımdaki insanların hayatına.Hep bir ayağım kapının bir diğer eşiğinin içinde, biri dışında.Hep eğrelti kaldım bu hayatta.Ne kızıyorum ne güceniyorum kimseye…Demek ki kaderim böyle…Ama işte;İnsan sığmak, sığınmak istiyor .Hep fazla geldim birilerine, bazen kendime…En çokta şu koca yeryüzüne…Sığamıyorum nedense…Yaptı yapacağını hayat yaktı yüreğimi ataşlar içinde yandım .

YAĞMUR YAĞARKEN GÜLÜMSEYEN İNSANLAR

Dağılan parçalanan virane bir hayat görüyorum. Uçsuz bucaksız yalnızlığın dibine vurduğu nasılda aldanıp dalmışım virane, harabe manzarama.İçimi yakan bir rüzgar eşliğinde seyrediyorum manzaramı arkadan yalnızlık senfonisi çalmakta.Yağmur da yağmıyor ki içimizdeki kor bir dem de olsa dinsin.Derin derin iç çekiyorum uzunca yaşadıklarım iyice ruhuma siniyor.Parçalanan dağılan virane bir hayat var daldığım aldandığım hayatımda ve ben […]

TERKEDİLMİŞ VİRANE KENT

Terkedilmiş şiirlerle yüzüstü bırakmayın, beni çocuklar. Uğurlayın beni şen türkülerle, uğurlayın beni güzel kahkalarınızla … Şüphesiz o türküler iyileştir beni . Unutturur bana kentin beni defalarca kere divane edişini. Gülümseyin çocuklar gülümseyin, Gülümseyin ki şenlensin dünya Terk etmeyin beni . Bu virane kente, virane olmayayım bende Uğurlayın beni şen türkülerle çocuklar beni virane kente terkedilmiş […]