KAYNAYAN AHVAL

Klişe özgürlüğün noksan hitabı
Bu kadar pasif bir aldanışı kim isterdi ki.
Buruşmuş örgüye morluklar nasıl işlenir
Kelimeler kadar anlamsız hissediyorum
Kelimeler kadar yoksun.
Bırakıyorum yazma eğilimlerini,
Topluyamıyorum ben bu özneyi
Göçebedir çünkü nefesim..
Hangi yorgunluğu alacak mecnun üstümden.
Basitliğe kaçan gözlerim mi acaba.
Sandığa gizlenmiş göz yaşlarım.
Kreatif yaşamın yoksun rejimi ile
Anaç bir vicdan hürriyet kovalarken
Gaipten gelen sese kulak ver,
Hani nerdesiniz.
Boşanır ocak,
Sobanın üstünde kaynayan ahval
Dûzah bir çarpıklığı sunar tepsiye
Aç kalanları düşünmeyen bu zihin
Kanımda ki bulanıklığı mı çözecek.
Batıyor analitik düzlemde ki gemi kaptanı ile,
Uğraş verdiğim emel,
Üstüme bir kumpas yaftalar.
Kimin şarabı döküldü üstüme,
Tanrım bitir bu gazabı.
Üzümde istemiyorum bezminden
Tanrım, münferit bir direnişin,
Hakk-ı acîzîyim.
Çarkı kıran gölgeyim
Yoksul olan sitare-i rahşan’ım
Tevazü da Zülf-i yarım.
Tanrım, nede çok lâmehale düştüm.
Göçük bir umarsızlığın ayinesi bu.
Raflar zindandır sayfalara.
Eğilimlerim masanın üstüne su gibi,
Günlerdir bekliyor değiştirilmeyi.
Atların aşkına tutuldun,
Yüzün perçinlensin
Vakte koştum,
Eflatun koksun al yanakların.
Veba ülkesinden merhaba
Burada susmak bedava,
Evet, Yaşamak parayla.
Veda ülkesine hoşçakal
Belkide bu bir elveda…