Savaşın Ortasında Çocuklar

Savaşın ortasında çocuklar yaşamak yerine ölüme sarılıyorlar.Zalimlerin olduğu yerde toprağa her zaman kan düşer.Acılar,çocukların kalbinde kandillenir.Çocukların gülmediği ve yaşamadığı bütün coğrafyalar güneşi doğurmaz. Savaşın ortasında çocuklar ,yaşamın ve ölümün gözyaşlarını doğurur.Zalimlerin olduğu yerde toprağa her zaman kan düşer.Elimi,kalbimi ve gövdemi kestiler.Yaşamak, bütün coğrafyalarda yaşamakÇocuklar zalimlerin kirli yüzlerini saklayamıyor.Siz bize uçurtmalardan bahsediyorsunuz.Silahlardan kaçmak ödevimiz oldu.Bütün yeryüzünün […]

PAYİZ

Geriye silinmeyecek anılar kaldı.Acı dolu yalnızlık bir daha hiç yağmurdan ıslanmamış kentlere  benzer.Payiz geldi yüreğimizin en depremli yerine kondu.Unutmaya alıştırıyorsunuz. Biz ağır gelen acılara  sizler gülüyorsunuz.Payiz geldi.Yapraklar dökülüyor.Her insan ölmeden önce yapraklarını döker.Geriye gece mehtabında şen kahkahaları kalır.Payiz geldi ne çoktur acıların aynalara bakması. Yalnız kaldın mı şehri baştan başa gezersin.Günlerdir çürümeye yüz tutmuş cesedimle […]

SENİ KALBİME NAKIŞLADIM

Tutup senin kendini öldürmeni mi izleyeceğim?Korkarsan yaşam seni daha çok yaralar.Seninle ay ışığında  ölümü erteliyorum.Paylaşılmayan sevda bencilcedir.Bazı ayrılıklar olacak.Yüreğimizi kör eden bizi yollara düşüren.Ey ! ay ışığım tut beni gidelim.Beraber olmazsak çürüyeceğiz.Korkarsan yaşam seni daha çok yaralar.Ey! gecemin ronisi bazı kavuşmalar olacak.Yarın gece yarısına kadar kalbimizin kıyameti kopacak.Tut beni , yoksa devrileceğiz.Sana benzeyen ay ışığı […]

EVE GİDEMEDİĞİM ZAMANLAR ANNESİZ ÇOCUKLARA BENZERİM

Eve gidemediğim zamanlar dut ağacının altında kimliği belirsiz bir ölümü düşünürüm.Artık kötü şeyler duymak istemiyorum.İnsan en çok ne eksikse onu içinde büyütür.Kendimizi en çok kendimizden saklıyoruz.Eve gidemediğim zamanlar yüzüm solmuş ayva ağaçları gibi.Artık kötü şeyler duymak istemiyorum.İnsan ,gidemediği yerlerin özlem çiçeği olarak balkonlara açar.Biz de tabiatta onu koklarız.Bize bir şeyler oldu.Eve gelenler eksildi.Duvardan sırayla indiriyoruz […]

UMUT KALBİMİZDE FİLİZLENDİKÇE

Her şeye rağmen güllerin yeniden yeşereceğini göreceksiniz.Kendi gövdemin yansımasına bunu tekrarladım.Her şeye rağmen güller yeşerecek.İnsan ,sadece kendi tabutuna sarılamaz.Ne yaparsanız yapın bazı insanların kalbini çiçekleştiremezsiniz.Kalbim,yarınların hayaliyle süslü yeşil bir ovadır.Kendi tabutuma sarılamıyorum.Şimdi yaşamın hüzünsüz yollarına doğru yola çıkacağım.Çimenler ıslak ,içim yeni filizlenen kiraz ağacı gibi,Ömrüm, kaderine terk edilmiş tarihi bir yapı gibiBulutları,ağaçları ve kuşları hep […]

GECENİN ALEVLENEN RUHUNA

Bazı cümleler içimizde yazılmaya devam eder.Penceremde bulutların güzelliğiyle hayatı selamlıyorum.Kalbimden öfkesi taşmış evler geçiyor.Bazı cümleler içimizde gebermeye devam eder.Bulvarlardan sana sesleniyorum.Gel ve iliş ruhumaBütün dünyayı senin sesinle okuyorum.Ey! çığlığı büyüten kalbim. Ne çok yüzünü değiştirdi zaman?Zamana karşı biz insanlar prangalanmış mahkumlar gibiyiz.Ne çok içimizi yaktı zaman?Zamana karşı bütün sular durulur.Ey! çığlığı büyüten kalbim,Birazdan öleceğim.Yüzün kalbimde […]

RONİ İLE KALBİMİ YOLCULUĞA ÇIKARDIĞIM GECE

Bu gece kalbimi yerimden sökmek istedim.Oturdum, sensiz geçen bütün zamanları kalbimden silmek istedim.Sen, kalbimi ağlarken yolculuğa çıkardığım gecenin tüten alevisin.Oturdum sensiz geçen bütün kentleri kalbimle yakmak istedim. Uzaklardan gelen sesler beni kendine çekiyor.Kaç mevsim yokluğunu içime sığdırdım.Bu gece kalbimi yerinden sökmek istiyorum.Ayrılığımız bütün kentleri bölüyor.Pamuk şeker satan bir çocuğun umudu var gözlerinde.   Oturdum, sensiz […]

GÖZYAŞLARIMI SİLDİĞİN GECE

İçimde başkalaşmış bir memleket telaşı var.Tuttum seni bütün karanlık gecelerden çıkardım.Ve gözlerin içimde bir çocuk gibi büyüdü.Üzerimde acısını bırakmış bir yalnızlık var.Gözyaşlarımı sildiğin gece yüzüm limon ağaçlarına benzedi.O zaman kokum her yere yayıldı. Kaç zamandır kirli bir günün ardından ağlamadım.Aynadaki yüzüm mavi ve kurak günlere bölündü.Sen hep üstüme çöken duvarları kaldırırsın.Tut  ve bırakma gökyüzü kuşlarını.Kelimeler […]

RONİ VE MEMLEKET KUŞLARI

Sesler birden koptu,Heyecanla karşılandı,Koptu…İnsanlar ,şehirlerden koptu.Hep karşı tarafta yer alacağız.İçimize sizi sığdıramıyoruz.Sesler birden koptu,Kimi içimizden çıkarıyoruz?Koptu… Ansızın gelen ölümler gibi birbirimizden koptuk.Beklediklerimiz asla gelmeyecekler .Gözyaşından ıslanan aynalara ne oldu?Herkes kendinden koptu. Coğrafyalardan acıları topladım.Hepimiz aynı acıyla yoğruluyoruz.Yüreğimi yolda bıraktım.Koptu.Ben, tufanSen,  deprem Bazılarında suya dökülen acılar . Yüreğimiz umutlu bir çocuk olmanın sevincini başkalarına bıraktı.Oysa biz […]

MÜCADELE RUHUMUZUN KİMLİĞİDİR

Bir şeyleri değiştirmek için toplanıyoruz.Ateş,içimizi yakana kadar .Rüzgarı,akşamda eritiyoruz.Özlemek,yağmurda ıslanan bir çaresizliktir.Çaresizliği değiştireceğiz.Ruhumuz,rüzgarda titreyen bir dal gibi.Ruhumuzu eriteceğiz.Çocuklar gibi bakmaya ihtiyacımız var. Bir şeyleri değiştireceğiz.Ateş içimizi yakana kadar.Kalbimizi rüzgarda eritiyoruz. Kentte bir şeyler değişiyor.Fakat ruhumuz havasız bir balkon gibiKentin havasını doldurmak isterim.Vapurlar,martıları selamlıyor.İnsanların yüzleri umudu besteliyor.Yüzlerindeki ifadeleri çizmek isterdim.Hepsi ruhumuzun acılarını gösteriyor.Kentte bir şeyler değişiyor.Fakat […]