Bir şeyleri değiştirmek için toplanıyoruz.
Ateş,içimizi yakana kadar .
Rüzgarı,akşamda eritiyoruz.
Özlemek,yağmurda ıslanan bir çaresizliktir.
Çaresizliği değiştireceğiz.
Ruhumuz,rüzgarda titreyen bir dal gibi.
Ruhumuzu eriteceğiz.
Çocuklar gibi bakmaya ihtiyacımız var.
Bir şeyleri değiştireceğiz.
Ateş içimizi yakana kadar.
Kalbimizi rüzgarda eritiyoruz.
Kentte bir şeyler değişiyor.
Fakat ruhumuz havasız bir balkon gibi
Kentin havasını doldurmak isterim.
Vapurlar,martıları selamlıyor.
İnsanların yüzleri umudu besteliyor.
Yüzlerindeki ifadeleri çizmek isterdim.
Hepsi ruhumuzun acılarını gösteriyor.
Kentte bir şeyler değişiyor.
Fakat ruhumuz havasız bir balkon gibi
Ateş içimizi yakana kadar
bir şeyleri değiştireceğiz.
İnsanların yüzleri umudu tazeliyor.
Şiirimizin sesi gür çıkıyor.
Kentte bir şeyleri değiştireceğiz.
Mücadele ruhumuzun kimliğidir.
İliklerimize kadar mücadele edeceğiz.
Hep beraber güçleneceğiz.
Umut,ateşi söndürür.
Bizim daha kalacak yerimiz yokken .
Kentte bir şeyleri değiştireceğiz.
Git ve uyandır umudu,
Tut ve bırakma zamanı,
Zaman bizdeki izleri siler.
Hep beraber kötü şeyleri devireceğiz.
Ateş içimizi yakana kadar!