İNSAN DELİRMEZ, DELİRTİLİR.

Benim bir yan komşum var. ‘Çatlak teyze’ . Mahallede ki herkes onu bu isimle anar, başka adı var mı? Ne o ne de biz bilmiyoruz. Gerçek adını herkes unuttu kendi bile. Zaten yaşadıkları yüzünden bu durum ona sevgi gösterisi gibi gelmiş. ” beni sevmeseler bana lakap takmazlardı” deyip avutur kendini. Kimsesiz eski bir öğretmen, öğrencileri de olmasa onu ziyaret edecek kimsesi yok. Hiç evlenmemiş, ailesi de ölünce yalnız başına kalmış, yalnızlaştıkça susmuş. Ama aklında hep o sevdiği doktor kalmış. Yüreğinin en gizli mahrem yerinde. ” eğer evlilik iyi bir şey olsa idi babam beni o sevdiğim doktor çocuğa verirdi. Demek ki çokta matah bir şey değil ki beni kimselere vermedi. Aslında bir bakkal vardı, babamın gözünün tuttuğu onun sözünden hiç çıkmayan ona da ben varmadım, varamadım. Madem sevdiğime yar olamadım, başkasına da olmam dedim” Babam bu duruma biraz kızdı ama bana laf geçiremeyince sustu. O sustukça ben daha da yalnızlaştım. Öğrencilerim ve ben baş başa yalnızlığıma sahip çıktık.

Gel gelelim adı niye “Çatlak Teyze”. Aslında onun çatlaklığı yüreğinden geliyor. İdealist bir öğretmen ‘miş’ kendisi. Kadınlar okusun diye dernek kuran, bir erkek, özlük haklarına saldırırsa susmayan, direnişe geçen, belki feminist olmamış ama kadın ve erkeğin bir bütün olabileceğine inansa da kadının üstünlüğünü herkese göstermek için eylemlere gidip slogan atan kadın savunucusu biridir. Sesi o kadar gür çıksa da evde tek başına kaldığında yaraları da yalnızlığı da yakıyordu canını. Hani insan tüm içinde ki boşluğu, acıyı, kederi ve yalnızlığı bazen etrafına haykırmak bağırmak ister ya o da bunu istiyordu. Ondandı bu isyan hali, bu yakarış, yalvarış, kimsesizliğin sesi olma çabası. İçinde ki yalnızlığın dışa vurumu… Buna sebeptir ya yüreğinde ki boşluğu delilik halini hatta çatlak olmayı bile kabullenmek. Bir delilik anında sesini duyurma isteği.

Peki biz bu durumda suçlu değil miyiz? Ona “Çatlak” demek yerine yalnızlığını paylaşmayı başarabilseydik ne kaybederdik? İnsan durduk yere delirmez, delirtilir. Ve şimdi diyorum ki bütün yalnız kalmış delilere iyi ki varsınız. Siz olmasanız bu hayat çekilmez.