Güz Sonu Hüznü

Bir güz sonu hüznü çöktü haziran sabahıma
Hissizleştin...

Kimsem kalmadı bir anda koca dünyada
Sen böyle veda bile etmeden gittiğinden beri

Bir bedende binlerce parçaya bölündüm
Ağlayamadığım her saniye dikenler oldu, sardı boğazımı

Pişmanlıklar bahçe bahçe büyüdüler içimde
Fazla gürültülü kavgalar ve fazla suskun sevgilerle

İnanamadım son bir kere sarılmadan gittiğine
İnanamadım seni bir daha göremeyeceğime

Bir anda eridin ve karıştın göğe
Sanki hiç başından beri var olmamış gibi

Her gülüşün, gözyaşın ve sözcüğün
Bir hayal miydin acaba diye düşündüm

Bir hayal gibi bırakıp gittin beni çünkü
Havaya dağıldın ve ben havasız kaldım

Neşeli bir haziran sabahı herkes için
Çiçekler, pastalar, civcivler ve kahkahalar

Seninle güldüğüm her şeyler
Sen olmayınca beni ağlatır oldular

Gün ışığı içimi böyle üşütmezdi belki
Aynı güneş sana da dokunabilse şu an

Yerin çok, çok altında bile olsan
Çok isterdim seninle şarkılar söylemeyi, son bir defa

Biliyorum nereden olsa dönerdin, duysan sesimi
Ne yazık ama, ses geçirmiyor toprağın kalın kapıları

Bir güz sonu hüznü çöktü bile çoktan haziran sabahıma
İşte şimdi ben de hissizleştim...


Bu İçeriğe Emojiyle Tepki Ver
Çok Kızdım
Çok Kızdım
0
Tebrikler
Tebrikler
0
Aşık Oldum
Aşık Oldum
0
Aşırı Duygusal
Aşırı Duygusal
0
Wuuuu
Wuuuu
0
Çok Komik
Çok Komik
0

Bir yanıt yazın