Güz Sonu Hüznü
Bir güz sonu hüznü çöktü haziran sabahıma Hissizleştin... Kimsem kalmadı bir anda koca dünyada Sen böyle veda bile etmeden gittiğinden beri Bir bedende binlerce parçaya bölündüm Ağlayamadığım her saniye dikenler oldu, sardı boğazımı Pişmanlıklar bahçe bahçe büyüdüler içimde Fazla gürültülü kavgalar ve fazla suskun sevgilerle İnanamadım son bir kere sarılmadan gittiğine İnanamadım seni bir daha göremeyeceğime Bir anda eridin ve karıştın göğe Sanki hiç başından beri var olmamış gibi Her gülüşün, gözyaşın ve sözcüğün Bir hayal miydin acaba diye düşündüm Bir hayal gibi bırakıp gittin beni çünkü Havaya dağıldın ve ben havasız kaldım Neşeli bir haziran sabahı herkes için Çiçekler, pastalar, civcivler ve kahkahalar Seninle güldüğüm her şeyler Sen olmayınca beni ağlatır oldular Gün ışığı içimi böyle üşütmezdi belki Aynı güneş sana da dokunabilse şu an Yerin çok, çok altında bile olsan Çok isterdim seninle şarkılar söylemeyi, son bir defa Biliyorum nereden olsa dönerdin, duysan sesimi Ne yazık ama, ses geçirmiyor toprağın kalın kapıları Bir güz sonu hüznü çöktü bile çoktan haziran sabahıma İşte şimdi ben de hissizleştim...
Bu İçeriğe Emojiyle Tepki Ver
Çok Kızdım
0
Tebrikler
0
Aşık Oldum
0
Aşırı Duygusal
0
Wuuuu
0
Çok Komik
0