GALATA

Ayaklarım yorgun ve yılgın yürüyorum galatadan büyük katolik kilisesine doğru Yanımdan binlerce insan geçiyor , binlerce ruhsuz ve vasat insan . Bilmem kaçı uykusuz , susuz , işsiz , hırsız ve katil .Bilmem kaçı evsiz , kimsesiz , dinsiz , bilgisiz , huysuz , sarhoş ve varoş … Bir dar sokağın köşesinde ki mavi renkte küçük bir kafeye oturuyorum , üst katın merdivenlerini kafede oturan insanların bayat ve samimiyetsiz konuşmalarına iğrenerek çıkıyorum . Daha önce hiç temizlenmemiş gibi kirli bir camın yanına oturdum ve caddeden geçen yüzlerce insanı izliyorum …Yüzlerce ceset görüyorum , yüzlerce cesedi izliyorum .Çoğu daha yeni ölmüş , bağzıları yeni düşmüş bu yollara ve bağzıları intihar etmiş , bir ipsiz , bir silahsız , bir damla kansız ve hepsi tabutsuz ve hepsi kefensiz düşmüş bu yollara …Bende yanımda bir kadın , ideolojik ve edebi yanlarımdan bahsediyorum .Bir bol şekerli birde orta iki kahve istedik , kahretsin . Her ikiside acı gelmiş , durumu masada ki toz şekeri kahveye dökerek hallediyorum ve Kadın gülümsüyor ben hayata dönüyorum …