ACI AŞK

O bir mücadele adamı, korkusuz, davasına sâdık ateşli bir komünist… Aynı zamanda tutkulu, aşka aşık bir aşk adamı. O mavi gözlü dev :
Nâzım Hikmet
Piraye; kendini çocuklarına adamış,hoş, kendi halinde, utangaç tam bir hanımefendi.
İkisinin aşkı ise ikisinden de büyük tarihin belki de gelmiş geçmiş en güzel aşklarından biri.
Fakat bir kalpte iki sevda olur mu ? Olmadı, olamadı. Nâzım’ ın davasına karşı sürdürdüğü aşkı hep daha baskın geldi. Susmadı, susturulmaya çalışıldı, susturulmaya çalışıldıkça o daha çok konuştu ve kaçınılmaz son :
Nâzım demir parmaklıklar arkasında…
Piraye bekledi. Günlerce, aylarca, yıllarca hatta…Çünkü sevgi beklemekti, vazgeçmemekti. Ve o Nâzım’ a bekleyecek kadar aşıktı. Bencildi Nâzım, ona bekleme diyemeyecek kadar bencildi. Nâzım’ ın defalarca ihanetini duydu yine de bekledi Piraye. Gururluydu Piraye fakat Nâzım’ a gurur yapamayacak kadar aşıktı. Onurunu yerle bir edip “ayrılmak istiyorum” diyemeyecek kadar çaresiz bir aşık. Sonra utangaçtı Piraye. Bir kere bile Nâzım’ ın gözlerine bakıp “Seni seviyorum.” diyemeyecek kadar utangaçtı fakat çok sevdi, çok bekledi. Yetmedi, ikisinin aşkını kurtarmaya ne Piraye’ nin onurunu hiçe sayması ne ihaneti kabul etmesi ne de gururunu ayaklar altına alması… Bu aşkı hiçbir şey kurtaramadı. Sevgi onlara yetmedi. Yalnızca sevgi değil Piraye’ nin çırpınışları da yetmedi. Onların hayata bakışları, evliliğe bakışları hatta cinselliğe bakışları bile farklıydı.
Belki de kavuşamamaları bu aşkı bu kadar büyük ve vazgeçilmez yaptı ve tarih bu büyük aşkı yazdı. Bir kere daha anlaşılmıştı bir insanı çok büyük aşkla sevmek kısa vadede mutluluktan havalara uçururken uzun vadede insana çok büyük acılardan başka hiçbir şey vermez. Aşk özlem çektirir, aşk incitir, aşk yaralar ve en önemlisi aşk acıdır. Ve insanda hep çok büyük yaralar açıp yarım bırakır. Bir daha hiç kimse Nâzım kadar çok büyük aşk ve tutkuyla sevmedi ve yine kimse Piraye kadar beklemedi tarih de bir daha böyle bir aşka tanıklık etmedi.