Çok derinden hissediyorum artık olanları,
Her şey anlamını yitirmiş gibi geliyor bazen.
Nedenini, nasılını bile sormak gelmiyor içimden.
Zira yüreğimin her parçası yorgun.
Her parçası kırık dökük.
Zaman zaman soruyorum kendime,
Mutlu olduğun anda bile neden gözlerinden yaşlar akar?
Sanırım bunun tarifi yok.
Hüzün mü desem, acı mı desem, yoksa umut mu desem bilmiyorum.
Sahi siz, tarif edebiliyor musunuz duygularınızı?Tarif etseniz bile içiniz rahatlıyor mu?
Bir kitap düşünün, içinde binlerce cümle mevcut, ama öyle bir cümle vardır ki içinizden geçenleri en güzel şekilde özetlemiş olup hayat hikayenizi gözler önüne serer.
Ve siz, kendinizi tam da o cümlenin ortasında bulursunuz.
Ne de güzel bir tesellidir bu.
İnanırsan güzel şeyler olur derler büyüklerimiz,
Peki ya inanma gücün kalmamışsa ?
Her şey yarıda kalıyorsa ?
Üst üste hayal kırıklığı yaşıyorsan?
Her şeye rağmen ruhun tükenmiş olsa da,
Beden olarak devam ediyorsun yaşamına kaldığı yerden.
Zaten ruhunda ne yaşadığını kime nasıl anlatabilirsin?
Bazen öyle anlar olur ki hayatınızda,
Çiçekleriniz tekrardan bahar görür, güneş görür, size hayatı yeniden sunar baştan aşağı.
İşte o anları kaybetmeyin.
Arkasında durun ve sonuna kadar savaşın olur mu?
Çünkü hayat; kaybetmek için çok kısa.
Bugün varsın, yarın yoksun…