Ne zamandan beri kendimizi arıyoruz.
Her şey ruhumuzu yakınca geceye iliştik.
Boynumuza, hüznü bir ip gibi astılar.
İnsan kaderi değiştirebilir mi?
Ne zamandan beri bu soruyu soruyoruz.
Roni ile geceyi seyrediyoruz.
Gece, bizim kalbimiz
Karanlıklar, alev almadan
Bütün denizlere bakmak
İşte insan, denizde bir balık gibi
Geceye alışık.
Roni ile geceyi seyrediyoruz.
Ayrı kentlerde, aynı yıldızları selamlayarak
Ronî, bizim kalbimiz
İnsan, acıdan bir deniz
Her şey ruhumuzu yakınca geceye iliştik.
İçime karların Roni taneleri düştü.
Yelkensiz gemi güvertelerime değdi.
Ben böyle olunca ağlamak bile istemem.
Kendimi balkonsoz evlere benzetirim.
Yaşarsın ama nefes alamazsın.
Geçen zaman elimizden kayıp gitti.
İnsan hep sonradan kıymet bilir.
Bunu gece söyledi.
Roni ile geceyi seyrediyoruz.
İçimde uçurtmalar uçuyor.
Onunla yel değirmenlerine karşı savaşıyoruz.
Biz yan yana gelince bizi kimse yıkamaz.
Roni, içimde acıdan bir denizdir.
Onu tutsak edemem.
Roni ile geceyi seyrediyoruz.
Roni, beni hiç anlamıyor.
O zaman içimde gök gürlüyor.
Kalbim bir gece gibi Roni’ye aşina.
Onu kalbimden ayıramam.
Roni ile geceyi seyrediyoruz.
Hakikat, yıldızlar kadar gerçek
İnsan, elde edemediğinin esiridir.
Bunu gece söyledi.
Roni’yi ve kuşları unutmamak lazım.
İkisi yağmurun hüzünsüz sesleridir.
Beni yaralardan korurlar.
Kalbim sefere çıkıyor.
Onu, tutsak edemem.
Roni, kalbimde bir kandil gibi yanmaya devam ediyor.
Gecemin karanfili oluyor.
Onunla aşamayacağımız engel yok.
Roni ile geceyi seyrediyoruz.
Gece bizim kalbimiz.