KONU, DEĞİŞTİ BİLE

Dünyadan nasıl göründüğümü bilmediğim bir günün sabahına uyandım. Yine. Kendimi Buk’un terkedilmiş evinde gibi hissettim gözlerimi açtığımda. Uyuduğum koltuktan doğrulduğumda başıma çekiçle vuruluyormuşçasına ağrı hissediyor olmama rağmen kalktım. Uyanmış olduğuma göre, beynim tuhaf sualler sorma mesaisine başlamıştı. Gece yakmış olduğum tütsüden kalma vanilya kokusu sinmişti odanın içine. Gece hoşuma gitse de uyandığımda midemi bulandıran bu koku, bugün yazacağım yazanın konusuna ilham oldu. Uykum açılsın diye yalnızca bir sandalye ve küçük yuvarlak bir masanın sığdığı balkonuma çıkıp bir sigara yaktım. Caddeden gelen sıkıcı araba seslerini dinlerken bugün romanımın en önemli kısmını yazacak olmamı anımsadım.
Lakin beynim hemen konuyu değiştirdi bile.