Ah gençliğim!
İnce bir ipin iğne deliğini bulmaya çalıştığı gibi kendimi aramakla geçti ömrüm. Bulmakla meşgul olduğum kişiyi daha bulmadan ne çabuk kalınlaştı yüzümdeki çizgiler. Bastonla oynadığım günler daha dün gibi gözümün önüne gelirken, bastona mahkûm olmam faniliğin ta kendisi değilde nedir öyleyse?

Zaman su gibi değil çay yudumlamak gibi makas atıyor ömrün kalbine. Önce damarlarını bir bir etkisiz ediyor. Sonra yavaşca mahkûm ediyor ölüm dedikleri şeye…

Geriye bakıp durduğumda “Ne gerek vardı bu kadar uzatmaya” diye sormadan edemiyorum bazen. O zaman da “Sen gelip geçmesen nasıl döner dünya dediğimiz döngü” diye bir soru beni teselli ediyor nedense…

Daha kendimi bulmakla meşgul iken bu yüzümdeki çizgilerin kalınlaşıp tuhaf bir biçim almasının sebebi elbette bana biçilen zamanın dışına çıkamayacağıma verilen bir mesajıdır. Ve beni yöneten kûli bir erkin var olduğunun kanıtıdır.

Öyleyse bu kadar çaresiz ve kendimle kontrolsüz isem, zamanında hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamam ve egolarımı özgürlük bildirgesi gibi serbest bırakmamın anlamı neydi? Beni sıradışı kalıplara koyan iç sezgilerimin hepsi yanılgı miydi? Ki mevcut resimler bunu kanıtlar niteliğinde…

 

Bu İçeriğe Emojiyle Tepki Ver
Çok Kızdım
Çok Kızdım
0
Tebrikler
Tebrikler
0
Aşık Oldum
Aşık Oldum
0
Aşırı Duygusal
Aşırı Duygusal
0
Wuuuu
Wuuuu
0
Çok Komik
Çok Komik
0

6 Responses

  1. 📌 Editör Yorumu:

    1.)Noktalama işareti: “KENDİSİNDEN ÖNCEKİ KELİME” ile bitişik kullanılır.
    2.)Noktalama işareti: “KENDİSİNDEN SONRAKİ KELİME” ile ayrı yazılır. KENDİSİNDEN SONRAKİ KELİME İLE ARASINDA BOŞLUK OLUŞUR.!

      1. Şu an buna cevap yazarken bile hata yapmışsınız. 😇
        Eğer evrensel bir diyalektik içerisinde bir mesaj vermek istiyorsanız bu küçük detay dahi olsa önemsenmeli. Eğer önemsenmzse sadece küçük çevrelere ve kişilere ulaşır bu mesaj. 🙏🙏
        Kaleminize sağlık var olun. 😇

Bir yanıt yazın