TANIDIK YABANCI

“Bir sevgiyi anlamak bir yaşam harcamak.”  der şair ve ekler “Harcayacaksın.” diye…
Ve ben de bir ekleme yapıyorum “Bir insanı tanımak bir ömür harcamaktır gerçekten seviyorsan harcayacaksın.”
Sevgi sadece bir duygudur karşı taraf  sizi sevip sizin için türlü fedakarlıklar yapana kadar, sizi hayatında bambaşka bir yere koyana kadar… İşte ondan sonra bir duygu  olmaktan çıkar, bir dünya olur. Kıymetini bilen o dünyayı çiçeklerle bezer bilmeyen ise o dünyayı yıkar ve kendisi de o enkazın altında kalır.
Bir zamanlar sigara tutuşundan kirpiklerinin hareketine kadar bildiği insan yabancıydı artık ona… En sevdiği yemeği o bilmeyecekti, en güzel şarkıyı onunla bağıra çağıra söyleyemeyecekti, hasta olduğunda o düşünmeyecekti çünkü artık ona hem çok tanıdık hem de çok yabancıydı. Aslında yeniden hayatına dahil olamayacak kadar yabancı, fakat onun her şeyini bilecek kadar tanıdıktı.
Peki insan nasıl bir zamanlar çok büyük bir aşk beslediği birine böyle tanıdık yabancı olurdu ?
Sevgi mi biterdi ? Yoksa sessizleştikçe mi yabancılaşırdı? Peki sevgi? Sevgi tüm bunları aşmaya yetmez miydi ? Sevginin ölçütü neydi?Herkese göre sevgiyi ayakta tutan şey farklıdır. Bana göre ise sevgiyi ayakta tutan şey emek ve fedakârlıktır. Çünkü bir insanı ne kadar çok seviyorsanız onun için o kadar fedakârlık yapıp emek verirsiniz. Yani bana göre sevginin ölçütü fedakârlık ve emektir. Düşünsenize o sizi sevmiş, o kadar insanın içinden sizi seçmiş ve sizin için türlü fedakârlıklar yapıp emek vermiş neden ondan emek ve fedakârlık esirgeyesiniz ki? Eğer esirgerseniz de sevgi bitmez. Çünkü sevgi kolay oluşmadığı gibi kolay da bitmez. Ama ne olur biliyor musunuz? Sevgi yorulur, sevgi tükenir ve inanın sevgi de üzülür. Ve üzülen bir kalp emin olun eskisi gibi sevemez.