İNSAN

İnsan anlayabiliyorsa insandır. Hissedebiliyorsa bir kalbi varsa insandır. İnsan yeryüzünde bir şey olacaksa bu kitap olurdu misalen.  

Suç olurdu insan, sonra işlediği suçlara ceza. Romantik bir barış yanlısı olurdu insan. sonra hayatın acımasızlığına karşı azılı bir savaş yanlısı. İlla bir şey olacaksa insan hüzün olurdu. Sonrasında hüzünlerinden yeni bir dünya  inşa edebilen..

Hani söyledik ya yukarıda insan bir kitap diye  yaşama farklı açılardan bakabilen, güzel kokusuyla sadrı genişleten, bilmediğimiz dünyaların kapılarını açan ve yine her şeyin sonunda hayat dolu tebessüm edebilen işte tam da böyle bir hayattayız.

Tebessüm dedim , tebessüm diyorum yol da giderken kaldırıma gülümsüyorum, bana bakan ağaçlara gülüyorum sonra yine tabi ki gökyüzüne bakıyorum ne kadar güzel gülümsüyor yine karşılıklı bakışıyoruz o bana ben ona … Bir kere anlaşıyoruz onunla çünkü o da her sabah insana gülümsüyor, umut aşılıyor bir kere mavi daha ne olsundu.

Ben bugün size bir şey haykırmak istiyorum!

Ben insanım ve küçük bir çocuğun gözlerinin ışıltısında gülebilen, yamalı giysisinde hüzünlenen, bir sokak hayvanın sessiz çığlığında merhamet duyabilen her şeyden önce sevgiyle dünyanın güzelleşebileceğine inanan dimdik yuvarlak, dümdüz bir insanım.

Bu yüzden Tanrıya hep birlikte şükretmeniz gerek. Bize kaos gibi görünen bu dünyada bir rol verdiği için, her şeyin düzelebileceğine inandırdığı için, kısacası her şeye rağmen bize  tebessüm ettirdiği için…