ÇOCUKLUĞUNA KÜS YETİŞKİNLER

Çocukluğuna küs olan hiçbir insanın yetişkinliği ile barıştığını görmedim. Yetişkinliğinde problem yaşayan insanların çoğu çocukluğuna küsmüş ya da küçükken kötü şeyler yaşamış. Çocukluğunda başı okşanmamış, gözlerine sevgiyle bakılmamış çocuklar ömür boyu başkalarının gözünde kendisini sevmeden değer arama peşinde…
Çünkü siz onu; size en çok ihtiyacı olan zaman diliminde sevmediniz. Çocuklarınıza verecek ya da bırakacak hiçbir şeyiniz yoksa lütfen onları çok güzel bir sevgiyle sevin. Çünkü sevgi bir çocuğa bırakılabilecek en güzel şeydir. Bir çocuk sevildiğini hissettiğinde ve bildiğinde dünyadaki tüm kötülüklerden korunamayacak belki evet ama kötülükleri aşacak gücü kendisinde bulacak. Çünkü kendisinin değerli olduğunu bilecek ve kendisine değer verecek .
Sevin işte çocuklarınızı ama bu öyle bir öyle bir sevgi olsun ki korkutmasın güven versin hep.
“Annem duyarsa çok kızar! ” demesin.
“Anneme söylemeliyim mutlaka birlikte hallederiz.” Desin.
Veya düştüğünde elini tutacak biri olduğunu bilsin. Bilsin ki kendini sürekli güçlü olmak zorunda hissetmesin. Çünkü uzun süre güçlü kalan insanların yıkılışı kaçınılmazdır.
Siz onlara sevgiyle bakın ki onlar da etrafına sevgi saçsın.
İlber Ortaylı’nın “Lütfen sabah kahvaltı veremeyeceğiniz, akşam masal anlatıp, öpmeyeceğiniz çocuğu dünyaya getirmeyin” sözü dışarda sefalet çeken çocukları, sevgisiz büyümüş yetişkinleri görünce gerçekten daha da anlamlı gelir oldu. Sevgisiz büyüttüğünüz, mutsuz bir aile ortamında büyüyen hiçbir çocuk ileride yetişkinliği ile barışmıyor. Kendisini sevmiyor. Kendisini sevmek şurada dursun hep başkalarının gözünde değer arıyor. Yapmayın bunu çocuklarınıza. Hiçbir çocuk sevgisiz büyümeyi hak etmiyor. Ebeveynler olarak onları dünyaya getiriyorsak en azından bunu onlara borçluyuz.
Çok zor değil aslında… Bir çocuğun gözlerine sevgiyle bakabilmek, okul sonrası ya da gün içerisinde çocuğunu dinleyebilmek, onun boyuna inip “Ben varım, korkma.” diyebilmek, başını okşamak, sarılmak…
Çocuklarımızı sevelim, sevmediğimiz her çocuk iyi bir yetişkin olmayı beceremiyor, çocukluğuna küs bir yetişkin oluyor.