İMKANSIZDAKİ İHTİMAL

Beni değil yağmurları sev
Gözyaşlarım misali damlalar yağsın yüzüne
Bulutlar küskün güneşe, yine açar gökkuşağı bir yerde
Ben hoyratça sevgine değil, güneşe hasret

Beni değil çiçekleri sev
Solsun çiçeklerin kır bahçelerinde
Zemheri vursun toprağına, kurusun köklerin
Ben hayallere değil gerçekliğe küskün

Beni değil çocukluğunu sev
Isınsın buz kalbin sonsuz ilgiyle, sevgiyi görsün yılgın çocukluğun
Düşüp yaralandığım dizim gibi kanadı durdu benliğim
Ben yalanlara değil, fotoğraflara dargın

Sen beni değil önce kendini sev
Büyüsün içindeki kırgın çocuk ve iyileşsin sancılı ömrün
Bir gün bir yerde sana çok tanıdık o melodiyi duyarsan eğer
Hatırla beni, hiç yaşanmayan ve yaşanmayacak ihtimallerde