YOKSUNLUK BİLİNCİ

Gece yatağımda uyuyamayacak sebeplerim var benim. Sanki birileri ayaklarımdan tutup aşağı iter gibi bataklığa çekiliyorum. Hani bir söz, bir kelime bir vuruşta canını yakar ya sahip olamayacağı cenneti, cehenneme çevirir. Ne kadar çabalarsam çabalayım, söylediklerimin karşındakinin anlayabildiği kadardır. Değer verdiklerim beni ağlatan dertlerimdir. Kaybetme korkusu derinden çeker. Belki de bencillik ediyorum. Sahip olduklarıma, kalbimde yer edinenlere yol vermek istemediğim için, bedenimi çürümeye bırakıyorum herkes benden bir parça sömürürcesine… Ziyan ediyorum birçok konuda kendimi, yoksunluk bilinciyle, bilinçaltına yerleşir. Ruhsal ve düşünsel açıdan baktığın şeye dönüşürsün bir süre sonra derler.Hummalı bir çalışma gerekiyor kalbimi inşa edebilmek için, bana iyi gelenlere yönelebilmem için, dünya dönüyor her dönüşünde hayatım bahşediliyor ve şükürsüz bir şekilde mırıldanıyorum. Ruhum emilip başka paralel evrende yolculuk eder gibi hala uykuya dalamıyorum. Bu düzensizliği bitirmesi gereken yeni bir düzen lazım, düşlere yolculuk edecek gökkuşağından kayarak renklere bulaşacak,yıldızlara bakarken acıyla değil sadece dilek tutmak, yorganı üstüne çekerken rahat bir vicdan lazım , hücrelerine kadar kanunu adaleti savunacak yürek lazım.