MAVİ KANATLI KELEBEK

Bütün sevgiler kimsesizdir biraz!!!

Ellerin boşluğunda.

Vakit eriyip gider bucaksız…

Çiçekler açar, dolunay düşer çanağa.

Kalplerin öksüzlüğü hissedilir

Aynaların arka yüzlerinde.

Gözlerde avare çığlıklar;  

Bulutları görürsün,

Tutunamayan bulutları!

Yokuşun başında hıçkırıklar,

Telaşlı ceylan ve yavruları, 

Bahtına yenik rahvan nalları…

Nehir boylarında,

Derya ellerinde,

Kelebek kanadına nefesi bırakır

Sessizliğe bürünen fenerlerin gözleri.

Gök kuşağına asılı hasret;

Gecenin merhameti,

Damla halkalarının merhametsizliği,

Kelebek desenine ilişir;

Yunus(ların) diline bırakılır.

Dalga sesini üfler namlular!

Meryem yutkunluğu boğar,

Asuman’ın bütün kalplerini.

Gözlerinden kaybolan onca kelebeğin ardından…