OYSA YAŞAMAK

Kalpleri atıyor diye yaşadıklarını zannediyor insanlar, sırf yağmur yağıyor diye açan çiçekler gibi.
Oysa yaşamak nefes almaktan çok daha fazlasıyken neden sadece bununla yetiniriz ki?
Mutluluk denen duygunun zamanla sürekli bir yarış halinde oluşuna şahit oluyoruz. Şahid oldukça biraz daha büyüyoruz gerçi, biz hep büyüyoruz… Sadece bir kez çocuk kalıyoruz.
Başımıza gelen en güzel şey hiç bir şeyi tam olarak bilmediğimiz çocukluk yıllarımızdı aslında. O yıllara dönüyor oralarda dolaşıyor, biraz oyun oynayıp belki de bir kırgınlığımızı onarıp geri dönüyoruz, şimdiki zaman dilimine.
Başımız dönüyor kabullenmekte zorluk çekiyoruz bazen. Hayata ve zamana karşı oluşan her kabullenişimizin altından heybetli birer yenilgi baş gösteriyor hemen.
Çünkü insanız, hem hayata hem de zamana karşı hep yeniliriz. Bir ağacın belinin bükülmesi neyse boynumuzun zamana karşı bükülmesi de aynı şeydir aslında…