RENK

Esila yolculuğu sırasında seyir halindeki aracın camından geçmişini izliyordu. Bir çırpıda sorduğu ve doğru dürüst yanıt veremediği sorular yüzünden yaşamın görünür hâline gelen yadsımasına kapılmıştı. İnsan kendisini yolculuklara kaptırır, ne zaman dönebiliyorsa o zaman, ne halde dönebiliyorsa o halde döner. Kendisinden kopmuş olan insan, kendi dünyasının bütün ayrıntılarını giderek daha güçlü bir şekilde üretirdi ve böylece kendisini dünyasından daha fazla ayrılmış hissederdi. Yaşamı kendi ürünü olduğu ölçüde yaşamından ayrı düşünürdü.

Birbirine bağlı kozmik ve ontolojik o kadar çok şey var ki, bunu çoğu insan anlayamaz. Oturmak için onun koltuğundan daha konforlu bir yer düşünemiyordum. Her tarafı ulaşılmaz yeşil, yanda da bir banyo. Banyonun duvarlarında da dostlarının fotoğrafları, her yerde imzalı, az sayıda kadın, az sayıda erkek, yakışıklı delikanlılar, güzel kıvırcık esmer kadınlar. Bana onların gözlerinden söz ediyordu, bir de afralı tafralı ve hepside ‘sonsuza dek’ ibareli sonlardan. Yolculuğu esnasında gözlerine her baktığımda bana bunları anlatacakmış gibi bir havası vardı. Zaman ve mekân açısından sınırları pek belirgin olmamakla beraber bana hiçbir şey anlatmadı. Herkesin dehşeti kendisineydi. Ne var ki, Esila hayatı boyunca yaptığı hataların, yapamadığı tüm doğruların ve bu yüzden sürekli kendini suçlu gördüğü, hayatı bu şekilde dayanılmaz hâle gelen, iş işten geçtikten sonra aslında kendinden değilde başkasından kaynaklı bir kişiliğe sahip olduğunu anlamıştı. Derin derin iç çeken 20 yaşındaki bir genç kadının hüznü var üzerimde. Ancak maneviyatı açısından onu pek fazla tahmin edemiyordum. Fazlasıyla içli, ışıl ışıl olmasını isterdim. Oysa ben, kendi açımdan neden öyle yüce ruhlu olması gerektiğini kavrayamıyordum. Aksine tam zıt bir sürdürüyordum. Her biri karşı konulmaz bin türlü sebep vardı: Bir taneside benim olamadığımı olmasını istememdi!

Esila’nın manevî değerler konusunda beni taciz etmesi hiç alışkın olduğum bir durum değildi. Sapına kadar bir gerçekliğin içindeydim. Nereye gitsem hep peşimden gelecekti. İnsanın ne diyeceğini bilmesi ve bunu bir daha asla unutmaması için, muhakkak doğrular dışında herhangi bir şey anlamanıza olanak vermeyen bu tür bilinci yaşatması gerekiyordu. En ufak bir şey eklenecek hali kalmamış derecede yozlaşmış olan bu koca kerhanede sek bir beyaz şarap içmiş gibiyim. Başkalarının adına cesur olma modası gelir gelmez tüm kadınların yaptığı gibi Esila da birçok defa yapacağını yapacaktı. Ve o anlardan bir çoktan gelmişti, Esila son durakta indi. Ve onun koltuğuna oturdum. Bütüm yolculuk boyunca oturmak isteğim yer. Merhaba ben Esila. Az önce kalkan kadın kimdi? Bilmiyorum…

-Dilim çürüyor. Ceplerime döktüğüm yalanlarıma renkler arası boşluklarda bağırarak sesleniyorum. Ellerinizin ve aklınızın içinde yaşayan kendi pislikleriniz ile tanışmaktan kaçmayın.