Bugün hangi yüzümü takınmalıyım acaba? Neşeli, üzgün, komik, trajikomik, cool, soğuk… Hangisi daha gerçekçi durur ya da durmaz? Ne fark eder ki?
Zaten amaç saklı kalıp, gizli kalmış, takıntılı yönünü saklamak değil mi?
Hepimiz öyle yapmıyor muyuz?
Tüm insanlığı sever görünüp, arkasından iş çevirip, ben değildim demedik mi zamanın da?
Yine aynı olacak; süpürge beyinli, tuhaf insanların, arabada gidip geldiği ama o tenha sokakta kaybolduğu gibi viraj alırken, hayatta yönünü bulamayan sahte, riyakar olan tüm insanlık gibi yaşarken vazgeçiyorum boşluklardan. Çünkü o boşluk benim içimdeyken göremeyen herkes o canlı paraziti seviyordur.
Yoksa bu söylediklerim karmaşık ve ağır mı geldi yüreğinize?
Oysa ki ” Sırtından vurulmak ” diye bir deyim var, herkesin bildiği kimsenin dillendiremediği…
Keşke kalp kalbi görse, görebilse. Onu duysa hissetse ve gerçekten sevse, tüm gönüller birbirini…
Ve Sezen’in dediği gibi olsa hayat;
Hani kimse bize ihanet etmemiş
Biz kimseyi aldatmamışken
Hani biz kimseye küsmemiş
Hani hiç kimse ölmemişken.
İşte hayat tam da burda ki sözler gibi yaşansa ne yaşanacaksa…
👏🏻👏🏻👏🏻
👏🏻👏🏻👏🏻