RÜZGAR GÜLÜ’M HOŞÇAKAL

Ben gidiyorum rüzgar gülü'm
Evime iyi bak
Sokağıma dikkat et
Üzülmesin sakın kapı önündeki güller

Benim için kimsenin ağlamasına izin verme
Ölmedim ama geri dönmeyeceğim
Söyle onlara, beni beklemesinler
Bir daha beni aramaya girişmesinler

Bırak kalsın her şey olduğu gibi
Bir yaprağı bile değiştirmesin rüzgar
Sırf ben bu sokaktan gittim diye
Adımı unutmayın ama anmanızı da istemem beni

Her şey böyle de iyi olacak bir gün
Yağmur kaldırımlarda kalmış izlerimi yıkayacak
Çiçekler beni bir sonraki bahara unutacak
Kuşlara yeni şarkılar öğreten birileri çıkacak

Panjurları kapalı pencereler yalnızca geçen adımları sayar
Elbet birileri yokluğumda bu sokağa uğrayacak
Belki Tekir'le Arsız'ı okşayan parmaklar benim gibi kokmayacak
Ama alışırlar herkese, o güne dek onları aç bırakma

Ben gidiyorum rüzgar gülü'm
Biliyorum paslı salıncak küstü bana
Gıcırdamadı bile son sefa onda sallandığımda
Çoktan gitmişim gibi sustu yalnızca

İncir ağaçları sararmadan yaprak döktü
Mahalledeki tüm sarmaşıklar kasvetli bir kahveye soyundu
Tuğlaları dökülen o harabe duvar, yanından geçerken biraz çöktü
Lütfen bana böyle olacağını söyleme rüzgar gülü'm

Tozlu yellerin dünyanın bu köşesine uğramasına izin verme
Çok güzel, rengarenk ve ışıl ışılsın
Sakın yokluğumda boya atıp köşede kırılayım deme
Sen benim bu kente uğradığımın tek kanıtısın

Sen bu sokağa ev dememin tek nedenisin
Her şey sana emanet o yüzden ben giderken
Postacı beni sorarsa bir kez daha
Gittiğimi söyleme, üzülür kimsesiz mektuplar arkamdan

Fırtına uyuyor de onlara, gitti dersen ağlarlar
Söndü dersen bir daha mürekkep tutmaz sayfalar
Ben etrafta olmadıkça yavaşça unutacaklar
Ama sen, yalnızca sen beni düşün ara sıra

Gittiğim günün sabahı erken uyan
Ve bir şarkı söyle benim için çiçeklerle
Onlara gittiğim yerdeki yeni adımdan bahsetme
Sorarlarsa şöyle de: Sadece bir şarkı işte

Gözün gibi bak ardında bıraktığım dünyaya
Ben giderken bir parçamı bıraktım çünkü orada
Nasıl özenle dokunduysam senin kanatlarına
Sen de öyle dokun şimdi yellere, rüzgar yine essin

Hiç gelmemiş olmak için çok geç şimdi
Ama hiç değilse gidişimi işkenceye çevirme
Bu dünyada yerim yok dedim size hep ama
Buraya hep "evim" dedim bu sokaklar dışında

Lütfen evimi evim bırak anılarda
Susmasın neşeli arıların vızıltıları
Mavi unutmabenileri sulamayı unutma
Yıllar sonra onlar çoktan beni unutmuş olsa da

Sen, seni ilk tanıdığım günkü kadar güzel
Ben hiçbir gün gitmemişim gibi güçlü kal
7 renkte ışıl ışıl, sekizinci'n olayım kanatlarına
Sana uçmayı öğreten fırtınayı kötü hatırlama

Vakit geldi, işte gidiyorum rüzgar gülü'm
Hoşçakal...