BİLİR MİSİN

Yağmalanmış bir şehir gibi’dir yüreğim, Ordular yıkık duvarlarımın üstün’de tepinip duruyorlar. Alevlerim’den yükselen duman militan duygularımla göğe yükselirken, Malum şahıslar durmadan hayallerime ateş ediyorlar. Ah esmer ceylan; bu kaçıncı kez hep aynı rüya? Sana gelirken her gece “kümbet’e” beni öldürüyorlar.

Ortadoğu’da yankılanır çığlıklarım. Yarası yüreğim’de kabuk tutar. Köşebaşların’da vurulan çocukların. Bir gün benim’ de ismimi bulmak için bir bir okuyacaksın yazısını mezar taşların. Bulabilirmisin bilmem fakat, Ağlarsın bilirim, aklına düşünce Kürt bakışlarım.