Günler gecelere sarılarak uyur. Bütün sabahların koynunda uyuyan uçsuz bucaksız geceler vardır.
Aynalar vardır, kendimize karşı ufak tefek nefretler beslediğimiz anlarda kaçtığımız.
Belki de bu kaçışlarımız kendimize karşı olan nefretlerimizden değildir. Belki de o aynanın karşısındaki insanı kabullenmeyişimizdendir. Hangi aynadan bakarsak bakalım sonuç hep aynıdır, hep insanız.
Sahi insan ne zaman terk eder aynaları?
Rengi solunca mı?
Yüzü kırışınca mı?
Peki solan insanlığımızı neden hiç göremedik aynalardan?
İnsanlık aynadan görünen bir şey olmadığı için mi?
Madem insanlık aynadan görünen bir şey değildi o zaman bunca insanın baktığı aynanın karşısında ne işi vardı ?
Kendinizi gördüğünüz her ayna ,sizi içinizdekilerle görür.
Güzel olan içimiz olduktan sonra, bakmadığımız aynalarda bile güzel olduğumuzu bilmeliyiz.
Dış güzelliğini bilmiyorum fakat iç güzelliği bütün güzelliklerin aynasıdır…
İNSANLIĞIN AYNASI
Bu İçeriğe Emojiyle Tepki Ver
Çok Kızdım
0
Tebrikler
0
Aşık Oldum
0
Aşırı Duygusal
0
Wuuuu
0
Çok Komik
0