İZ

Sis düşen sokak lambasının aydınlatmaya çalıştığı kaldırım üzerinde , gelip geçen yok bu gece saatinde. Ortalıkta kuru bir gürültü var beynime saplanan; nefes alışverişlerim bile kafamın içinde fırtınalar koparmaya yetiyor. Ne demiş kavuşamamanın hiç elde edemeyeceğini tadan bir yazarımız “Uyudum,uyandım uyudum,uyandım kepaze bir yaşam.” Sözleri fazla uzatmadan kısa cümleler kurdum bugün, yüreğimde haykıran sesleri kapalı bir kutuya kapattım. Her gün oturup boyalarımı heyecanla yeni resmi çizmeye koyuluyorum fakat hep birşeyler eksik kalıyor renklerin uyumunu bir türlü yakalayamıyorum. Sıradan fırça darbeleri ile ellerim yine kirleniyor. Bedenimi delicesine yağan yağmurun altına atmak için dua ediyorum,belki kirlenen ellerimi temizlemeye çare olur diye bekliyorum. Neyseki yolu biliyorum düşüp bir yerimi yaralamadan geldim diye düşünürken yakınlarda bulunan virane,yıkık dökük ağaçların gizlediği gölgede kalan kulübeye doğru ağır adımlarla yaklaşıyorum. Elimde çizmeyi bir türlü beceremediğim resimlerle dolu poşet ile birlikte içeriye giriyorum. Yavaş hareketlerle elimi cebime atıyorum, kibrit kutusunda kalan son çöplerle odanın köşesinde kendini zor aydınlatmayı başaran mumu yakıyorum. Bu gece de damağımda bir acılık uyku yok belli ki, poşetin içinden çıkardığım resimleri diğer yarım kalanların yanına bırakıyorum. Tamamlanamamış onca yarım kalan resmin ellerimde bıraktığı izlerle sabahı bekliyorum....