Sen hiç dünyayı gördün mü? Olmayan ülkelerin düşten sokaklarında Güneşin peşinden yürüdün mü? Geceler ve geceler boyu... Sen hiç olmayacak düşlere inandın mı? İnsanların donuk gözlerinden Ve soğuk sözlerinden saklanamadığın için, Kendini henüz yaşarken gömdün mü? Sen hiç cesurmuş gibi yaptın mı? Korku bir sarmaşık gibi yüreğini sararken İlk defa ayak bastığın bir gemiyle Uzak denizlere açıldın mı, geri dönüşsüz... Sen hiç çaresizliği boynunda hissettin mi, Umudu göklerden dilediğin akşamlarda yorulduğun için? Senin yaşadığını bile bilmeyen ölü yıldızlarla dertleştin mi, Dünyadaki tek insanmışsın gibi yalnız hissettiğin zamanlarda? Sen hiç sessizlikte boğuldun mu? Benim gibi, ciğerlerin sönene dek şarkılar söylemene rağmen, Dünyanın inatçı sessizliğine bir hiç oldun mu? Büyüdükçe ufaldın, ufaldıkça ufalandın mı? Sen hiç bir yangına ateş ettin mi? Alevlerin sana da sıçrayıp sonunu getireceğini bile bile... Gözünü karartıp ölümün ellerine kalbini verdin mi? Sırf yaşamak nasıl hissettiriyormuş anlayasın diye... Peki sen hiç dünyaya küstün mü? Tüm ihtimallerin tükendiği o çıkışsız sokakta Ömürlük bir gece boyu aradığın güneşin Daha doğmadan battığını gördün mü? Sen hiç tanımadığın bir şehirde Dünyayı en baştan görmeyi diledin mi? Seneler önce doğmamış ve Çeyrek asırda tek gün yaşamamış gibi... Gözlerin gün batımına esir, kaybettiğini anladığında Tek dostun bildiğin yıldızları, gerçek yalnızlığı duydun mu? Sen hiç her şeyini yitirdiğin bir ufukta Kendine imkansız bir dünya kurdun mu? Söyle bana Rera, Sen hiç dünyayı gerçekten gördün mü?
Yazan: Merve N. Güler
Bu İçeriğe Emojiyle Tepki Ver
Çok Kızdım
0
Tebrikler
0
Aşık Oldum
0
Aşırı Duygusal
0
Wuuuu
0
Çok Komik
0