ÖLÜM BAŞKA ADIDIR YALNIZLIĞIN

Çalkantılı bir dünden muzdarip bir yarına açılıyor perdelerim
Avutuyorum kendimi bir dizi gülüş ile
Asimetrik düşüncelerim yastığıma işliyor
Bu tuaflık yarıyor ezelden kalanları
İçimdeki ufuk ile nereye demir atsam
Nerede nefes alsam diyorum
Coğrafyaların sorulmadığı masalarda
Yetmişlikler devirsem peyniri meze etsem acıya.
Ruhum fırtınaya tutuldu
Kaskatı oldu sevda,
Mululuk erken gitti avuçlarımızdan
Bundandır devrik cümlelerin yozlaşması.
Heyecanım vardı, telaşlarım, kaygın vardı
Dostlarım vardı, adım vardı, sevdiğim vardı.
Şimdi sadece ben varım
Ne saçma
Ben ve benim anılarım
Biriktirğim hevesler vardı
Kursağımın bir yanında alev aldılar.
Asil bir parametre içerisinde yer edinemedim
Kalemimin sonuna geliyorum sanırım
Ya beni kıracaklar ya da kalemimi
Ansızın gitmeleri bana mahal edecekler
Ve bu ansız olacak
Yokluk solacak, aşından olanlar
Köreltecek beni sahte gülüşler
Mühürlenecek varlığım.
Göz göze gelmelerimiz kalacak aynada
Sokaklara bir meziyet yükleyecek,
El ele tutuşmalarımız.
Ölüm başka adıdır yalnızlığın
Yalnızlık buruşturdu hisselerimi
Dar ağacı boyanacak ölüm için
Ölüm özgürlük diyelenlerin kambersiz düğünü.