Bir yerde olsam şimdi
Sadece etrafta ağaçlar olsa, dalgalı bir deniz
Kuşlar da eşlik etse hiç fena olmaz hani!
Her şey tam bir insanlar eksik değil mi?
Peki insanlar biz de ne işe yarar?
Nedir onları hayatımıza hayat katacak kadar farklı kılan?
Mutluluk verdiklerinde verdiklerini faiziyle alanlar mı?
Yoksa verdikleri sözü tutmayarak kendilerini öven mi?
Yoksa hayatın sevdiklerini ellerinden alarak sana olan darbesi mi?
Hiç gitmem diyenlerin gitmesi mi?
Yoksa insanlar olmasına rağmen yalnız kalman mı?
Bunlar olmasa imtihan edilmezdik değil mi?
İşte tam da ben onu diyorum.
İmtihansız sadece tek başıma kalarak kafamı dinlendirsem,
Yorgun kafayla imtihan edilmek! Sınava
Uykusuz, kafan yorgun ve üzüntülü bir şekilde girmeye benzer,
Üzüntülüyken kafan başka şeylerle doluyken,
Kafandakiler daha ağır basıyorsa sınav için bildiklerinden,
O sınavdaki cevaplar asıl cevaplar mıdır?
İnsanların verecekleri mutluluk, üzüntülerde, sözlerde, Yalanlarda af ettirmeye çalıştıkları zaman da, Hepsi sizin olsun ben kimseden hiçbir şey istemiyorum,
Bana sadece küçük bir hayat verin.
O kadar küçük olsun ki verdiğiniz hayat,
Kimsenin gözü kalmasın kıskanmasın.
Kimse benden hayatımı almasın yeter.
Canım hayat tek başına olanım, Diğer hayatlar gibi kendine hayat aramayanım, Temizlik yapmana gerek kalmadığını söyleme. Benden başka yanına gelen olmasın.
Mutluluk için büyük bir şey olmasını beklemeyin,
Ne kadar yüksekte olan olursanız,
O kadar düştüğünüzde yere çakılan olursunuz!
Esra Taze/Yazar-Şair