EVE GİDEMEDİĞİM ZAMANLAR
Eve gidemeğim zamanlar sessizce bulutlara bakarım. Sanki beni anneme götüreceklermiş gibi Eve gidemediğim zamanlar ruhumu renkli cumartesilere alıştırıyorum. Yağmur, romanlardaki gibi her şeyi birbirine alıştırıyor Her şey ben eve gidemediğim zamanlar başladı. Yağmur, kar taneleri, hüzünlü akşamlar ve çiçeklerin gülümsemesi Eve gidemediğim zamanlar sessizce insanları izlerim. Yollar uzar, kış sert geçer. Ağlarım insanlar beni tanımaz. […]