İnsanın ölmesi için çoğalan seçenekler yaşaması için azalıyordu, insan büyüdükçe küçülüyor ömrü. Ne zaman ölürse ölsün hep bir yerlerde yaşına aldırış etmeden yaşamalı insan.
Yarınların geleceklerin ve hiç bir zaman gelemeyeceklerin hüznü kaplıyor kocaman dünyadaki, biraz benim olan penceremi.
Bakmamak geliyor içimden ve hiç görmemek.
İnsan eliyle bir put gibi tapılan ve yapılan bütün zulümlere müdahale edememiş olmanın çağresizliği her geçen gün torbalarca yükleniyor omuzlarıma. Belki de görmekti, bakmaktı ,kötülükleri konuşabilmekti,beni bir ağaçtan ,bir taştan, bir kuştan farklı kılan. Fakat böylesi bir dünyada insan olmak farklılık değildi bence, olduğu yerde kimseye bir zararı dokunmadan sadece açan bir çiçek olmaktı ayrıcalık, veya bir ağaçta birden fazla yuva kurulmasına aldırmayan, birbirlerinin yuvasını yıkmayı akıl edemediği için kuş beyinli olan kuşlardan biri olmak insan olmaktan bin kat daha iyiydi.
Geçmişe dönüp baktığımda gördüklerim gelecekte hayal ettiklerimle kıyaslanamıyor bile artık. Belki de vakti gelmiştir karşılaştırmadan yaşamanın, kendim ile olamadığım benliğimin arasından bir kar tanesi gibi eriyip yok oluyorum artık. Birini seçmeliyim ama ne olursa olsun arada kalmamalıyım çünkü anladım, arada kalmak yok olmaktır ,bir tarafa dönememek hiç kimseye benzemeden kendine bile benzememekti. Bir kasanın içerisindeki yeşil elmaların arasında kırmızı bir elma olmaktı. Gökyüzündeki bütün kuşlardan farklı bir umutla uçmaktı. Kendi boyundaki bir karıncadan daha ağır bir yükü sırtlanıp yönünü başka bir yöne çevirmekti. Bana ne oldu bilmiyorum. Ama şunu biliyorum ben gördüm, kimsenin adını bile bilmediği bir tarla satın aldım gökyüzünden, denizlerin dalgalarından söz aldım her gel git yaptıklarında kıyıma ufak tefek umutlar bırakacaklar, papatyalardan taç yaptım düşüncelerime, yağmur yağacak bu defa hemde yüreği betonlaşmış bütün insanların üzerine. Kimin acelesi varsa duraksayacak, kim çok konuştuysa susacak,kim yalnızlaştıysa kalabalıklaşacak ve dünya yağmurun yağma süresince güzelleşecek. Belki bir dakika yada bir saat ama ilk defa tanıyacak insanlar bir yağmurun altında bu şekilde ıslanmanın arınmak olduğunu. Ve yağmur belki de ilk defa bu kadar mutlu yıkayacak yeryüzünü.

Bu İçeriğe Emojiyle Tepki Ver
Çok Kızdım
Çok Kızdım
0
Tebrikler
Tebrikler
0
Aşık Oldum
Aşık Oldum
0
Aşırı Duygusal
Aşırı Duygusal
0
Wuuuu
Wuuuu
0
Çok Komik
Çok Komik
0

Bir yanıt yazın