İçinde Allah’ı, söndürmeyen kandillerın ışığında.
İnsanın, kalbi bereketli bir yağmura benzer.
Yeter ki, yağmuru sev!
İçinde Allah’ı büyüten okyanusların sularında.
İnsanın kalbi geceyle örtünen bir pervanedir.
Şu nergislerin güzelliğine bakar mısınız?
Dünyayla aramızda, yeniden bağ kuruyor.
Bizi tanıyan insanların gölgesi oluveriyoruz.
İçimiz denize açılan bir ayna gibi
Şu nergislerin güzelliğine bakar mısınız?
Öyle bir dünyada yaşıyoruz ki,
Görmek ,kar yağdığında tabiatın yüzümüze dönmesidir.
Dünyaya son kez dokunuyoruz.
Aramıza kimse giremez.
Dünya,umutlu bir gelin gibi
Kentler beyaza büründü.
İnsanın kalbi,uzun soluklu bir kervan gibidir.
Çocukları ,kadınları ve erkekleri yol boyunca hayata karşı korur.
İçinde umudu söndürmeyen kandillerin ışığında
Kendimi mevsimlere benzetiyorum.
Bazen aldanabilen bir kiraz çiçeği gibi savunmasız.
Umut ,kandilleri ısıtır .
Hep umuda döneceğim.
Keşke ikimiz yolumuzun ne olduğunu bilsek.
Güzel şeyler gibi ayrışmasak
Dünya hep umutlu bir gelin olsa
Ve kandiller hep yansa.