Duman almış güneşin bir parçasında,
Melekler sofrayı hazırlar,
O ıssız ateşte,
Evrenin derin gizeminde,
Vakitler kızarmış.

Allah'ın gösterdiği bir uçta,
Benden evet benden bir bilmediğim.
Zamanın bilmem kaç arş ötesinde,
Oda beni görüyor,
Beni, hissediyor.
Bir sebep tanışamadık, yandık ve kül olduk.

Küllerim bir başka beden,
Yarın, bugün ve dün diye bir kavram yok.
Duman almış her şeyin ötesinde,
İnanç yok, özgürlük kaygısı yok,
Çırılçıplak kocaman bir boşluk.

Bomboşluğun sonunda kocaman bir yazgı,
Dönüşte teferruatlı.
Tereddüt isteksizlikle,
İsteksizlik bir gayede.
Şimdi kocaman bir yalanla yaşamalı.

Gördüm porselen gibi kırılmalarımı,
Hissettim hislerimi,
Gördüm yaratılırken.
Bir hiç benimseyişinde,
Güneşin parlayışından ötürü sebepsizliği anladım.

Kadın ve erkek yaratıldık.
Kaderin çizgisini aşamadık.
Yazılıp çizilen yok ortada
Gizemin ardında,
Sıfırdan daha derin var oldum.

Yanınca uçsuz bucaksız bir deniz gibi,
Sevabımla günahımla iki yakamda.
Sebepten, sonuçtan uzakta.
Her şeyden habersiz,
İnsek yeryüzüne derdi var.

Ah bu bilinmemezliğin ardı,
Nasıl ulaşılır?
Kaç sorunun cevabı var?
Neden her şey sorun?
Bilinememezlik niye?

Bu bilinmemezlik niye?
Bu mudur asıl her şeyi var eden?
Bu mudur?
Günahın, sevabın sebepsizliği,
Yaşamanın sebepsizliği bir sofra mıdır acaba?

AYKUT BARIŞ ÇELİK
Bu İçeriğe Emojiyle Tepki Ver
Çok Kızdım
Çok Kızdım
0
Tebrikler
Tebrikler
0
Aşık Oldum
Aşık Oldum
0
Aşırı Duygusal
Aşırı Duygusal
0
Wuuuu
Wuuuu
0
Çok Komik
Çok Komik
0

Bir yanıt yazın