DEPREMİN YARALARI

Ülkemin kaburgaları kopuyor.
Bunu her yerde hissediyorlar.
Yeryüzü depremin kucağında sallanıyor.
Ülkemin, gözyaşları kurumuyor.
Herkes herkese ağlıyor.
Binalar ve insanlar yıkılıyor.
Bunu tarihe not düşün!
Cümleleri eksik kurmayı, gidenlerin ardından öğrendim.

Ülkemin kaburgaları kopuyor.
Her evden hüznü topluyoruz.
Enkaz, ağıtlı bir merdivendir.
Çıktıkça sesi artar.
Kaç kez ölümle yüz yüze geldim.
Dışarıyı bir kez daha görebilseydim.

Acılar, ruhumuzda bestelenir.
Acı üstüne acı ne kadar da kanıyor yaralarımız.
Ülkenin avluları, çocuk sesli parkları, bulut yüzlü insanları neredesiniz?

Kalbimde yarım kalmış aşkların,
gidilmemiş yolların,
Enkaz altında kalan fotoğrafların hüznü var.

Yeniden doğacağız.
Enkazı kaldıracağız.
Bunu tarihe not düşün!
Dışarıyı bir kez daha görebileceğim.
Avlular acılar yerine kuşları
selamlayacak.