Plastik çiçeği sulamak beyhude bir çabadır tıpkı bizi anlamayan insanlara kendimizi anlatmaya çalışmak gibi…
Plastik çiçeği istediğiniz kadar sulayın büyümez, yeşermez, çiçek açmaz, kokmaz… Bazı insanlara istediğiniz kadar kendinizi anlatmaya çalışın; anlamazlar, anlayamazlar. Ve siz yorulduğunuzla, kırıldığınızla hatta anlaşılamamanın verdiği yükle kalırsınız. Peki suçlu kimdir?
Anlamayan mı? Anlatamayan mı? Yoksa onları bir araya getiren tesadüfler mi? Yoksa kader mi? Çok zor gelmiştir bize hep birilerini anlayabilmek, kendimizi karşımızdaki insanın yerine koyup gözlerinin içine bakıp onu anlamaya çalışmak. Yok ne yazık ki bu yok. Kimse kimseyi anlayamıyor hatta anlamak istemiyor. Çünkü herkesin kendi doğrusu var, kendi kuralları, kendi düşünceleri var. Ve bu ne yazık ki bize hep doğru geliyor. Belki de bu yüzden asla karşımızdaki insanı anlamak istemiyoruz. Çünkü hep biz haklıyız. Bizim doğrularımız geçerli. Zaten sevginin yitirilmiş olduğu bir çağdayız isterdim ki insan insanı anlasın, ona fazladan bir dert değil de derman olsun. Bunların hiçbiri olmasa bile isterdim ki sevdiğimiz insanları hep anlayalım. Bizim doğrularımızın dışındaki doğruları da görebilelim.

Bu İçeriğe Emojiyle Tepki Ver
Çok Kızdım
Çok Kızdım
0
Tebrikler
Tebrikler
0
Aşık Oldum
Aşık Oldum
0
Aşırı Duygusal
Aşırı Duygusal
0
Wuuuu
Wuuuu
0
Çok Komik
Çok Komik
0

Bir yanıt yazın