AŞK’IN MÜPTEZELİ

Mesafelerin birleştiği ilk o an 
Aklıma düşmüştü yeşil gözlerin.
Aramızda yollar yıllar varken 
Uçup gitmişti,
Güzel günlerin mükemmelliği.

Elimde kalan,
Son yaprağım 
Bıçak darbelerine göğüs germekten hırpalanan,
Kurşun kalemim
Ve 
Sigaram 

Artık yıpranmakta kâr etmiyordu.
Gözlerim seyre dalamıyordu,
Kitaplar bir zulüm 
Hislerim hançer yarası kadar acı verici.

Bedenim,
Sonsuzluğa ışınlanmak isteyen 
Bir bilim insanı gibi 
Aşk müptezeli olmuştu
Ne bir ilaç ne bir yudum su 
Kâr etmiyordu.

Çocuklar gibi olmak isteyen bir ruhum var gibiydi 
Sorunların sorun olmadığı 
Bu dünya da yaşamaya dayanamayan 
Bir kaderim var.
Ne yarını belli ne de geçmişi…