UNUT

Bir çift gözün takvim yapraklarında rüzgarlarca soluk bir denize doğru savrulduğunu gördüm.
Ve insan bunu gördüğü zaman geçen bir ömre bile sığmıyor. Ne garip değil mi bir ömür, bütün açıklığıyla, bütün acılarıyla, az da olsa buruk mutluluklarıyla senin hayatına sığarken sen bir ömrün tek bir gününe bile sığamamışsın.
Yine geldim yine kıyısındayım acı bir gerçeğin. Şimdi gidemiyorum, şimdi son raddesindeyim.
Burdan dönmek belki de aynı zamanda ölmek demek. Bütün yenilgilerimle burdayım, her şeyi kabullenişlerimle varoluş nedenimi kendimi kandırmadan bütün çıplaklıklığıyla görmüşlüklerimle.
Dönersem bir daha seveceğim dönersem bir daha güveneceğim kabullenişlerle boşalttığım bir bardak suyu yine sabırsızlıklarımla taşıracağım.
Şimdi bundan sonraki bütün takvim yapraklarının altına tek bir şey yazacağım “gerek yok” hem de hiç gerek yok bundan sonrasına. Sevebileceğim her şeyi sevdim bütün yenilgilerime savaş açıp yine yenildim.
Kötü bir şey değil yenilmek kötü olan kendine yenik düştüğünü kabullenmemek.