TREN İSTASYONU

Çocukluğumda beş kuruştu lokumlu bisküvit
Kış aylarında çamurlu,
Sonbaharda tozluydu Banaz’da yollarımız
Ve
Akşamları posta treniydi en renki zamanlarımız…
Hiç bilmediğimiz şehirlerden,
Işıklı kompartımanlarda şık giyimli kadınlara,
Fötr şapkalı, ellerinde gazetelerle kibar beylere
Saygılı ve coşkuluydu selamlarımız..
Bilmem, ayak izlerim durur mu hâlâ tren yolunda,
Gündüz geçen ara trenlerine,
Ve aşkla baktığımız
Posta trenlerine takılıp gitti mi hatıralarımız..
Akşamdan sabaha isli kandiller,
Çorap yamalarına tutunmuş gibiydi hüzünlü saatler,
Onca kıtlık ve yokluklara inat
Mor bulutlara karışmıştı gökyüzünde hayaller…
Kırlangıç yuvalarına gizlenmişti o yıllarda aşk…
Çınlasın kulaklarında hiç bitmesin,
Hiç bitmesin
Çığırtkan kağnıların ağıtsal seslerinde meşk..
Komşudan aldığımız yarım ekmeğimiz..
İlkokulda sunulan süt ve mis kokulu sandviç
Hatırlıyorum, hiç unutmam ki
Çocukluğum da beş kuruştu lokumlu bisküvit.