AMA BAZEN

Bu bir uzaklık, güçlü bir şekilde kapanına hapsolduğum ve güçsüz yanlarımdan en çok seni kaptırdığım devasa bir tuzak. Her defasında defalarca filiz vereceğinden emin olduğum bir tohumun filiz vermeden beni toprağa gömmesi.
Kandım yine kandım.
Kanmasam inanmasam yine de yaşayabilirdim.
Ama bazen yaşama karşı olan inancını yitirmen gerekir. Ölmeden de ölebilir çok susarak da konuşabilirsin. Rüzgarın hangi renk olduğunu bilememek bizi savuran günlerin tam olarak kaç gün olduğunu anlayamamak gerekir.
Bazense bilmek gerekir. Mesela şu tepemizden uçan kuşun en son hangi dala konduğunu. Veya tozlu bir rafta saçları beyazlayan bir kitabın hangi hikayeden bahsettiğini. Bir ömrün ne üzerine kurulu olması gerektiğini ya da kurulan herşeyi yıkabilecek gücü bulabilmenin ne kadar zor, aynı zamanda ne kadar mümkün olabileceğini…