Sêva Mêxekrêj’in kelime anlamı ‘karanfilli elma’ demek. Sêva Mêxekrêj üzerinde yapılan kimi araştırmalarda bu geleneğin Zerdüştilik döneminden beri var olan bir “aşk geleneği” olduğu ve “aşk” ile “barış” üzerinden yıllanan bir tarihi kökene sahip olduğudur.
Zerdüştleğe kadar uzanan aşkın ifadesi olan bu geleneğin yapım işlem kısaca şöyledir: Elmanın üzeri en küçük bir boşluk bırakmamak kaydıyla çok sık, birbirine bitişik olmak kaydıyla karanfillerle donatılıyor olmasıdır. İşlem bittikten sonra kuru karanfilin kokusu taze elma kokusuyla karışarak başka bir koku oluşturuyor.
İçi elma dışı karanfil olan bu hediye aşık olunan kişiye veriliyor ve böylece elmayı alan kişi karşı tarafın aşkından haberdar oluyor. Ya da birbirine dargın iki sevgili, iki eş, iki arkadaş, iki yakın kişinin birbiriyle barışmak için birbirlerine karanfilli elma hediye edebilirler.
En önemli özelliği elma ve karanfilin birlikteliğinden ortaya çıkan ve etrafa hoş bir koku yayılmasıdır. Uzun süre bu koku kaybolmuyor. Bu koku ancak toprakla buluştuğunda bozuluyor ve kayboluyor. Yani bu kokudan kurtulmak isterseniz onu tabiri caizse toprağa gömmeniz gerekir. Mesaj açık değil mi? Toprak olana kadar seni sevmeye devam edeceğim…
📌ÖNERİ:
Tercihen yeşil, kırmızı veya sarı bir elmanın etrafı asla boşluk bırakılmayacak şekilde yüzlerce karanfile bezenir. Bezeme işi, sizin yapış hızınıza ve sabrınıza göre değişir. En erken ortalama 2 saatte bitebilir. Yapılış aşamasında dikkat edilmesi gereken en önemli hususlardan biri asla ortam değiştirmemektir. Çünkü ortam değiştirdiğinizde havanın ısısı da değişeceği için elmanızı tamamladığınızda bir süre sonra karanfiller dökülecektir. Eğer buna dikkat edilirse belkide bu elma 100 yıl boyunca kendisini olduğu gibi muhafaza edecektir. Kırmızı ve özellikle sarı elma, kumlu olmalarından ötürü onlara karanfil işlemek zor olacaktır. İlk defa deneyecek olanlar için yeşil elma iyi bir tercih olabilir
🚩Karanfil Kokulu Elma yani orijinal adıyla Sêva Mêxekrêj sözcükler olmaksızın sevgiyi sevgiliye ve küslüğü barışa ifade etmenin bir biçimidir. Bu renkli gelenek Kürtler arasında yaygın olarak kullanılan tarihi bir kültürdür. Germinyan bölgesinde yaşayan İran Kürtlerinde görülmüş ve günümüze kadar yaşatılagelmiştir.