Evet, evet bende yaşadım, çaresiz dört duvar arasında sıkışıp kalmış bir kader mahkumu gibi kimsesizliğin, o hoyrat yalnızlığın dibini bende gördüm. Sanki herkes uyumuşta bir tek yaşayan tabi bu yaşamaksa o uykunun esir ettiği tüm insanlığın uyanamayacakmış gibi gecenin zifiri karanlığında sadece gökkuşağının altından geçen umut ışığı gibi bir tek ben kalmışım bu kahrolasıca dünyada. Ne bir ses, ne bir keyif verici dostun sesi, ne de sen! Yalnızca hani gökten inen melek varya tabi şeytan da bir melek biz kadınların sesinin bile o sese hizmet ettiğini söylediğiniz gibi, gecenin hiç bitmeyecekmiş hissi verdiği o en uzun gecede dinmeyen bir yalvarış içinde ki fırtına, yaşanan o kopuş…

İşte bu çaresizliğin sesi ve zamansızlığın ilk tecrübe edilişi.

Şimdi sen ve sen gibiler gözlerimin içindeki aşkı göremeyecek olup körlük gibi bulaşıcı bir hastalığa yakalanacaksınız ya, sana aşkı verene vefasızlık edip doyasıya hunharca bu güzelliğin yüreğimde yaşattığım sevdayı hiçe sayıp yok hükmünde kabul edip bir başkasının kalbinde yaşatmasına kızıp onu suçlarsın ya, peki yüreğimde ki çığlığı susturabilecek misin?

Fırtına da yağan gözyaşımın yerine beni duyabilecek misin?

Benim aynada ki yüzüm olabilecek misin?

Sende o cesaret var mı?

Bu İçeriğe Emojiyle Tepki Ver
Çok Kızdım
Çok Kızdım
0
Tebrikler
Tebrikler
0
Aşık Oldum
Aşık Oldum
0
Aşırı Duygusal
Aşırı Duygusal
0
Wuuuu
Wuuuu
0
Çok Komik
Çok Komik
0

Bir yanıt yazın