Uzaklara, çok uzaklara, Gidesim var… Çocukken düşlediğim gibi , Gökyüzü ile yıldızların arasına ellerim değinceye dek, Dağların doruklarına yürüyesim var…
Uzaklara, çok uzaklara, Gidesim var… Köpekler ayak izimi bulmasın diye yağmur yağdığında, Murat Nehrine atlayıp suyla akasım var…
Uzaklara, çok uzaklara, Gidesim var… Faili meçhul bir cinayete kurban gitmişim gibi, Asit kuyularında beni arayacaklar belki… Belki sonra kuşku ve korku dolu bakışlarından biri anlar , Katilimin sen olduğunu ey sevgili…
Uzaklara, çok uzaklara, Gidesim var… Gözlerinden kaçıp dağlara sığınan ilk kişi ben olacağım; Ve her gece ateşin başında çay demlerken, Gözaltı günlerime türküler göndereceğim, Örtülerini çıkarıp seni öptüğüm ilk gecenin anısına, sıra sıra şiirler dizeceğim. Ben şiir yazıp, türküler okurken tam o sıra kim bilir belki de müfrezenin atacağı bir kurşunla geberip gideceğim…
uzaklara, çok uzaklara, Gidesim var… Başka bir çağa, başka bir zamana… Seni bana unutturacak bir yer varmı Yada? bilmiyorum! Şimdi atlarsam, seni unutabileceğim bir dünyaya düşer miyim acaba?