Doğal afetler hayatımızın bir gerçeğidir. Acı gerçekler…
Gece saat 03.03 sularında yer yerinden oynamıştı. O gün hayatımızın son günü gibiydi. Yalnızca 45 saniye bu kadar uzun ve acı dolu olabilir mi ?
Sesimi duyan var mı ?
23 yıl geçmesine rağmen depremin ayak izleri kalbimizin en derin yerinde duruyordu.
O günden bu güne ne değişti peki ?
Bizler adeta kurbanlık koyunlar gibi yüksek kiralı çürük evlerimizde rant peşinde kaderimizi bekler haldeyiz. Halen anlayamadık zenginliğimizi, Mısır firavunları gibi olmayacağımızı..
Bu dünyada misafir olduğumuzu, yaşamın sonsuz olmadığını ve bir pamuk ipliğine bağlı olduğumuz gerçeğini.
Empati kurmayı da öğrenememişiz.
23 yıl boyunca hiç birşey mi değişmez. Yine savaş, yine ölüm. Sefalet, açlık, işsizlik, yoksulluk ve koltuk sevdası uğruna uydurulan ekonomik krizler.
Ve yine;
Zengin daha zengin,
Fakir daha fakir…
Yıpratıcı bir umut ile tutunuyoruz hayata.